Limburgse werknemers vaker ziek dan anderen

Onze provincie heeft het hoogste percentage langdurig ziekteverzuim

HASSELT - Limburgse werknemers zijn vaker ziek dan werknemers in andere Vlaamse provincies. Dat blijkt uit een bevraging van de HR-dienstverlener Acerta. In Limburg gaat gemiddeld 8,42 procent van de potentieel te werken uren verloren door ziekte. “Het aantal werkuren dat verloren gaat door langdurige ziekte steeg in vier jaar tijd zelfs met 12 procent”, aldus de Hasseltse kantoordirecteur Gert Mertens.

Het is niet nieuw. Limburg heeft al jaren het hoogste percentage ziekteverzuim van alle Vlaamse provincies. Met een algemeen verzuimcijfer van 8,42 procent zijn Limburgse werknemers ruim 25 procent vaker ziek thuis dan hun collega’s in andere Vlaamse provincies, waar gemiddeld 6,69 procent van de arbeidsuren verloren gaat door ziekte.

Ook op het vlak van langdurige ziekte, met andere woorden ziekte langer dan één jaar, is Limburg de slechtste van de klas, met een verzuimcijfer van 3,72 procent. “Dat komt overeen met een stijging van goed 12 procent in vier jaar tijd”, legt kantoordirecteur Gert Mertens van Acerta uit. “In de categorie arbeiders is het nog erger. Daar ging 6 procent van de uren op aan ziekte langer dan één jaar, een stijging van 14 procent tegenover 2014.” Eén lichtpuntje: nationaal steeg het langdurig ziekteverzuim Ruben LEMMENS

VKW-Limburg de voorbije vier jaar met maar liefst 20 procent.

Regeringsbeleid

Het langdurig ziekteverzuim baart de werkgevers zorgen. Mertens: “Voor de maatschappij is het belangrijk dat we een belangrijk deel van deze langdurig zieken kunnen reactiveren op de arbeidsmarkt. Daar zit namelijk heel wat talent, talent dat we met de huidige krapte op de arbeidsmarkt hard nodig hebben.” Voorzitter Jean Vranken van ACV-Limburg ziet in de stijging van het langdurig ziekteverzuim vooral de gevolgen van het regeringsbeleid. “Deze regering heeft systematisch de eindeloopbaanformules, het SWT en het tijdskrediet afgebouwd. De resultaten daarvan zie je nu in het langdurig ziekteverzuim.”

Arbeidsmarkt

Naar de oorzaken van het Limburgse ziekteverzuim en vooral van het verschil met de rest van Vlaanderen is het voor Acerta gissen. “Dat is een onderzoek op zich waard”, zegt Gert Mertens. Ruben Lemmens, gedelegeerd bestuurder van werkgeversorganisatie VKW-Limburg en van Medilim, de organisatie die arbeidsverzuim controleert, heeft wel een paar ideeën. “Door de krapte op de arbeidsmarkt vinden onze bedrijven steeds moeilijker het juiste personeel. Dat heeft tot gevolg dat de groei van de bedrijven gedragen wordt door hetzelfde aantal mensen. Met andere woorden, de werklast per werknemer neemt toe en daarmee ook het risico op uitval.”

Ruben Lemmens, die zich niet baseert op een wetenschappelijke onderbouwing maar op de getuigenissen van tientallen werkgevers uit de werkgroepen van VKW-Limburg, doet nog een andere vaststelling. “Door de krapte op de arbeidsmarkt vinden steeds meer langdurig werklozen terug hun weg naar de arbeidsmarkt. Het zou kunnen dat die mensen zeker in het begin een aantal aanpassingsproblemen hebben.”

Industrie

Ook Jean Vranken van het ACV heeft geen wetenschappelijke verklaring voor het hoge ziekteverzuim in Limburg. “Limburg heeft van oudsher een ander soort van economie. In vergelijking met andere provincies hebben wij veel minder dienstenbedrijven maar meer industrie, en daar is het ziekteverzuim doorgaans hoger. In de industrie is er bovendien ook ploegenarbeid, wat het risico op uitval verhoogt. Door het grote aandeel industrie reageert de Limburgse economie ook sneller. Als het goed gaat, gaat het meteen ook heel goed, en als het slecht gaat, gaat het meteen ook heel slecht.” De werkgevers vragen inmiddels dat alle betrokkenen hun verantwoordelijkheid nemen om de impact van ziekteverzuim zoveel als mogelijk te beperken: artsen via hun voorschrijfgedrag, werknemers die er alles aan doen om zo snel mogelijk terug aan het werk te gaan. “En mogen we de werkgevers ook vragen om aangepast werk te voorzien?”, reageert Vranken.

Bedrijven vinden steeds moeilijker het juiste personeel. Daardoor neemt de werklast van de werknemers toe, en daarmee ook het risico op uitval