Wantrouwen of show?

Minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) kreeg een heel debat cadeau over de ‘crisis in de crisis’. Uit een rapport van het Rekenhof van vorige week blijkt namelijk dat 28 procent van de jongeren in crisis geen hulp krijgt. Vandeurzen putte zich uit in uitspraken als “ik wil geen ernstige problemen onder de mat vegen” of “ik wil het Rekenhof niet aanvallen” en allerlei varianten daarop, maar hij moest ook wel een punt maken. Voor iemand als Vandeurzen, die het liefst tegen niemands schenen schopt en daardoor uitmunt in vaagheid, is dat niet gemakkelijk. Toch probeerde hij het: van de 8.000 jongeren die in een jaar tijd aanklopten voor crisishulp, wilde de helft advies. Maar het Rekenhof had die groep uit de berekeningen geknipt, wellicht ook omdat echte hulp belangrijker is dan advies. Als je deze groep wel zou meerekenen, dan pakt 14 procent van de jongeren naast de ‘flosj’. En dus geen 28 procent. Vandeurzen probeerde dit uit te leggen, maar wilde tegelijkertijd ook zeker niet dat ook maar iemand hieruit zou concluderen dat het Rekenhof niet kan rekenen. “U bent assertief voor uw doen”, stelde Elke Van den Brandt (Groen) vast. Al was het vooral uitkijken naar hoe Lorin Parys, van meerderheidspartij N-VA, de minister zou aanpakken. Bij de minste kritiek van een regeringspartner verbleekt toch elke felle aanval van de oppositie. Parys gaf ook een mooi voorbeeld van hoe het er in de praktijk aan toegaat. “Voor drie jonge kinderen was er geen opvang, dus nam de begeleidster ze mee naar huis.” Hij had ook goede raad bij voor de minister: “snoei in de complexiteit, want nu is het kader van het schilderij belangrijker dan het schilderij zelf.” Elke Van den Brandt liet zich trouwens niet zo maar afpoeieren. Niet door Vandeurzen en zeker niet door Parys. “Ofwel doet volgens u de minister zijn werk niet goed en is uw pleidooi van de afgelopen weken een motie van wantrouwen. Ofwel komt u hier gewoon klagen en een show geven en hebt u geen goesting of kracht om de dingen te veranderen.”

Freya Van den Bossche (sp.a) vertelde wat ze van een psychiater had gehoord. “Hij had in één dag tijd vier kinderen na een suïcidepoging weer naar huis moeten sturen, omdat er nergens plaats was. De crisis is niet uw fout, maar het is wel uw verantwoordelijkheid.” Zowel volgens Groen als volgens sp.a had de 100 miljoen euro die over was bij de laatste begrotingscontrole naar zorg moeten gaan. Maar Vandeurzen was het daar – verrassend genoeg – niet mee eens. “Dat geld is voor eenmalige uitgaven”, zei Vandeurzen. “Iemand die er met haar neus bovenop heeft gezeten (Van den Bossche is ooit minister van Begroting geweest, nvdr.), moet dat toch weten.” Terwijl de zorg elk jaar opnieuw geld nodig heeft. Deze legislatuur komt er 500 miljoen euro bij, is het eeuwige antwoord van de meerderheid op alle zorgcrisissen. Duidelijk niet genoeg.