Zege opgedragen aan overleden moeder van De Norre
Kanaries dragen ruime overwinning op aan overleden moeder van De Norre
De STVV-aanhang begon en eindigde zaterdag met een beklijvende minuut stilte. Begon, ter nagedachtenis van Mariet Vandersmissen, oftewel mama Casper De Norre. En eindigde, omdat held William Dutoit beangstigend neerzeeg na een forse botsing. Tussendoor was er gelukkig ook reden om te feesten. De 4-1-cijfers zeggen genoeg. De dirigent zaterdag? Roman Bezus. “Deze overwinning is helemaal voor Casper”, sprak de Oekraïner.
De rouwband om, en in mekaar gehaakt mijmerend over het verdriet van hun ploegmakker. Ondanks het missen van hun gedroomde play-off 1, ondanks het slechte nieuws dat hun coach kreeg van de Japanners toonden de Kanaries zaterdag dat ze wel degelijk een hechte vriendengroep vormen. Alle pionnen wilden tegen Oostende dolgraag die drie punten pakken. Om de voeling met Lokeren te behouden in de klassering, om te tonen dat De Roeck het allemaal lang niet zo slecht neerzet en bovenal: om hun diep verdrietige ploegmaat Casper De Norre te steunen. De Herkenaar verloor vorige week zijn moeder na een slepende ziekte. De Norre tekende wel present op Stayen, weliswaar in de tribune.
Twee strafschoppen
Steven De Petter maalde er niet om dat Jonas De Roeck hem een rij naar achteren haalde om de afwezigheid van De Norre op te vangen. Van Antunes was in de kern zelfs geen sprake. De Petter werd de meest linkse van drie centrale verdedigers. Hij kreeg af te rekenen met de aalvlugge Zivkovic. Die in de schijnwerpers raakte, maar dan wel omdat Wesley Alen een handje hielp. Twee penalty’s. Nummer één? Akkoord, er was hands van De Petter. Dat die ook met geel bestraft werd en dus een schorsing opliep, was al te belachelijk. “Tja, dat zijn de regels zeker?”, sprak De Petter na afloop cynisch. “Ik gooide me in de baan van het schot, maar waren mijn armen dan naast mijn lichaam?” Gelukkig kwam het uiteindelijk alle- maal wel goed. Omdat Zivkovic een overdreven tweede strafschop miste. En omdat een ijzersterke Roman Bezus zijn ploeg op sleeptouw nam na de rust. De Oekraïner poeierde met een fantastische vrije trap een eerste keer het licht uit bij William Dutoit, die aan de grond genageld stond. “Bijna zoals tegen KRC Genk, inderdaad”, lachte Bezus. “Al stond ik nu een stuk meer naar rechts. Uiteindelijk scoorde ik twee keer, dat doet natuurlijk deugd. Ik voel me goed in m’n vel, omdat ik nu veel matchen blijf staan. Dan groei je als speler. Ik draag die twee doelpunten helemaal op aan Casper De Norre. Het is zo’n goeie kerel. We delen in zijn verdriet.” Ook Steven De Petter treurde om het verlies van De Norres moeder. “Ik weet heel goed wat die jongen doormaakt. Ik heb het ook meegemaakt met mijn ma. Dit is een heel harde noot om te kraken.”
Eerste goal Acolatse
Naast Roman Bezus was Elton Acolatse de andere uitblinker. De herboren Nederlander tekende voor de eerste Truiense goal. Een magistrale trap, waarbij Dutoit niet helemaal vrijuit ging. “Mijn eerste goal van het seizoen. Ik had op voorhand gezegd dat ik die aan Casper en zijn familie zou opdragen. Het enige wat we konden doen om hem een hart onder de riem te steken, was winnen.” Na de rust zette de rechtspoot bijna een kopie van zijn eerste doelpunt op het bord, maar zijn schot zoefde rakelings naast. Het leverde hem applaus en … krampen op. “Daarna was het allemaal wat minder. Maar het gaat wel lekker na al mijn blessureleed. Het is nog niet gedaan. We willen nog steeds deze play-off 2
winnen.”