“Varen op plastic”
Tongenaren peddelen 24 uur uit protest tegen afval
TONGEREN/BREDENE - 98 kilometer. Dat is de afstand die Wim Pyl (33) en Jan Moermans (36) afgelopen weekeinde aflegden, 24 uur lang peddelend op een surfplank. Daarmee strandden de twee Tongenaren op twee kilometer van hun doel, maar ze slaagden wel in een ander opzet: aandacht vragen voor het probleem van het plastic afval in onze waterwegen.
Wim en Jan waren met deze marathon niet aan hun proefstuk toe. Vorig jaar peddelden ze al eens van Limburg naar de Noordzee. In vijf dagen legden ze toen 240 kilometer af. Tussen Hasselt en Nieuwpoort visten ze al het plastic afval uit het water, waarmee ze dertig volle vuilniszakken konden vullen. Dit keer staken ze geen afval op zak. “Wel maken we foto’s en filmpjes van wat we aantreffen, en posten dat op sociale media. We willen mensen laten zien hoe we soms op plastic varen. Zo willen we ze bewust maken van de enorme hoeveelheid afval die ze produceren en zonder nadenken dumpen”, zegt Wim. “Die rommel is nefast voor de kwaliteit van het water, en voor het leven in dat water.”
Biologisch bier
Suited Up, zo noemden Wim en Jan hun actie, waarmee ze ook geld inzamelden voor de Sea Shepherd Conservation Society, een organisatie met als doelstelling het wereldwijd beschermen van het leven in zee. Voor de start haalden ze al meer dan duizend euro op. De komende weken moet daar nog wat bijkomen, met de verkoop van een biologisch bier dat door de Hasseltse brouwerij Jessenhofke wordt verdeeld.
IJzer
Zaterdagnamiddag trokken Wim en Jan hun wetsuits aan, en stapten in Houtkerke, een gemeente in Frans-Vlaanderen, waar de IJzer nog een klein riviertje is, op hun drie meter lange surfplanken. Het plan was om de IJzer helemaal af te peddelen, en zondagochtend langs de kustlijn richting Bredene te varen. Maar daar staken de weergoden een stokje voor. “De weersvoorspellingen hadden het over mogelijk stormweer. Daarom hebben we veiligheidshalve onze route moeten aanpassen”, zegt Wim. “We hebben zowel de IJzer als de Leie afgevaren. Zondag hebben we, voor de laatste kilometers, nog de kustlijn gedaan. Dat was zwaar omdat de zee heel erg ruw was. Maar het moeilijkste gedeelte van de tocht was de nacht. Je peddelt dan urenlang zonder iets te zien. Het enige wat je kan doen, is kilometers malen.” Zondag om 17 uur zetten Wim en Jan opnieuw voet aan de vaste grond, op het strand van Bredene. Uitgeteld, en lichtjes ontgoocheld. “Doordat we onze route hebben moeten aanpassen, hebben we het vooropgestelde doel van 100 kilometer net niet gehaald”, zegt Wim, waarna hij een warme douche induikt. De aandacht, die heeft hij alvast wel gehad en onderweg hebben ze de plannen gesmeed voor hun volgende tocht. Wordt dus vervolgd.
→ Info: facebook - Suited Up.
Het moeilijkste gedeelte van de tocht was de nacht. Je peddelt dan urenlang zonder iets te zien. Het enige wat je kan doen, is kilometers malen
Wim Pyl