Hoofdprijs voor Nikiforov
Na een half dozijn ereplaatsen op grote evenementen heeft Toma Nikiforov (-100 kg) eindelijk zijn hoofdprijs binnen. In Tel Aviv kroonde de 25-jarige Brusselaar met Bulgaarse roots zich tot Europees kampioen. Vrijdag had Sami Chouchi (-81 kg) al een zilveren plak gewonnen.
In zijn finale tegen Cyrille Maret, een Fransman die in Rio 2016 olympisch brons had gewonnen, was Nikiforov nochtans eerst op achterstand gekomen. Na 1’02” moest Nikiforov een waza-ari toestaan, maar zo’n dertig seconden later pakte hij zijn opponent in een houdgreep. Maret moest uiteindelijk afkloppen. Na zijn zege dook de stoere beer uit Brussel eerst in de armen van mama Angelina en papa Nicolas, alvorens op het hoogste podium tot tranen toe geemotioneerd zijn gouden medaille te ontvangen. “Het duurde heel lang vooraleer ik het echt kon geloven. Eindelijk kende ik de perfecte dag. Eindelijk hebben al die jaren van keihard trainen gerendeerd.”
Terwijl België in 2017 met lege handen terugkeerde van het EK, staan we een jaar later samen met Slovenië en Kosovo op de derde plaats van de medailletabel. Opvallend: beide medaillisten kregen hun opleiding bij de Waalse federatie, terwijl geen enkele van de zes Vlaamse EK-gangers verder dan de 1/8ste finales geraakte. “Ik lig er nog niet wakker van”, stelt Koen Sleeckx, technisch directeur aan Vlaamse kant. “Maar het is wel een kopzorg. Er ligt veel werk op de plank. We zijn een beetje jaloers op Nikiforov, iemand met heel veel talent, heel veel wilskracht en een gemoedelijke persoonlijkheid. Die man is promotie voor het judo.”
Europa geldt samen met Azië als zwaartepunt van het mondiale judo. Bij de eerste 20 van de wereldranking in Nikiforovs categorie staan 17 Europeanen. Nikiforov (nummer 5 op de ranking) won zijn goud dus tegen de wereldtop, maar welke perspectieven biedt dat voor Tokio 2020? Geldt hij nu al als een absolute podiumkandidaat? “In het judo kan je zoiets onmogelijk inschatten”, verklaart Cédric Taymans, sportief directeur van de Waalse federatie. “Toma kan elke judoka ter wereld aan, maar vergeet niet dat hij in 2017 zelfs de kwartfinales van het EK niet overleefde. Op dit EK zag ik wel een rijpe atleet aan het werk, die perfect de balans vond tussen panache en kalmte. Voorheen durfde Toma weleens te ongeduldig vechten, wat hem vaak de winst kostte.”