“Met werk voor school erbij is het zwaar”

HASSELT - “We moeten mensen laten weten dat we bestaan, dat we wel eens hulp kunnen gebruiken. Want ik zorg graag voor mijn moeder, maar bovenop school is het zwaar”, zegt de Hasseltse Galina (23), al vijf jaar jonge mantelzorger voor haar moeder Greet (55).

“Ik heb een neurologische aandoening, mijn hypothalamus werkt niet goed. Eigenlijk heb ik bijna altijd pijn”, beschrijft Greet. Haar dochter Galina was 18 toen het begon. “Hoe ik help? Dat is heel breed”, vertelt Galina. “Van meegaan naar de winkel, zware dingen tillen, het huis opruimen tot haar laarzen aantrekken.” Greet: “Aankleden of mezelf afdrogen lukte in het begin ook niet meer. Dat gaat nu opnieuw. Of ik het er moeilijk mee heb dat mijn dochter voor mij moet zorgen? Het is vooral frustrerend, omdat ik het zelf wil kunnen.” Galina: “Mantelzorg door jongeren moet meer bekend worden. De eerste jaren op school was het niet echt bespreekbaar. Aan de hogeschool nu wel, ik heb daar een ‘mantelzorgstatuut’: als mama valt en ik moet thuis zijn, mag ik een dag stage missen”, zegt de studente oncologische verpleegkunde. Greet: “Ze is heel zorgzaam, Galina was vier toen ze al zei dat ze verpleegster wilde worden.”

Melissa (17) zorgt mee voor haar 23-jarige broer met autisme. “Vooral emotioneel. Papa regelt het eten, mama gaat werken. Ik probeer er voor mijn broer te zijn, te helpen als het zwaar is. Er is een tijd geweest dat hij heel depressief was, ik moest toen echt zorgen dat ik meteen na school thuis was. Hij mocht zeker niet alleen zijn. Als mijn broer slechte dagen heeft, lijdt mijn schoolwerk er al eens onder, ja. Niet veel mensen kennen mijn situatie, maar ik wil erover vertellen opdat ze het begrijpen. Ik zou nooit kunnen aanvaarden dat iemand mijn broer uitlacht.”