“Geloofde in een nieuwe overwinning”

Ciao Tim. Voor iemand die hoofd-, keel- en oorpijn heeft kan jij verdorie sterk rijden.

“Ik was inderdaad erg sterk. Niet meteen in het begin van de rit, maar de laatste dertig kilometer kwam ik er helemaal door. En dus zette ik mijn ploeg weer aan het werk. Het geloof in een nieuwe overwinning was

groot.”

Je versnelde met Stybar op de voorlaatste klim en niet op de laatste, terwijl je daar de laatste maanden je handelsmerk van hebt gemaakt. Waarom?

“Ik voelde dat het moment er was. Stybar ging stevig tekeer en ik mocht hem niet zomaar laten rijden. We creëerden ook een mooi gat, maar blijkbaar hadden de klassementstoppers ook hun zinnen gezet op deze etappe.”

Ben je op die laatste helling ter plaatse gelaten door de toekomstige Giro-winnaar?

“Dat weet ik nog zo niet. Natuurlijk is Yates erg sterk en ik had hem ook niet kunnen volgen als ik met mijn inspanning had gewacht tot zijn move. Maar ik werd even later ook gepasseerd door Tom Dumoulin en ergens hoop ik dat hij de Giro opnieuw wint.”

Je hebt dus een duidelijke voorkeur.

“Ja, ik heb een goede klik met Tom. Een vlotte babbelaar en een fijn persoon. Simon Yates ook hoor, maar dat is toch nog anders. In ieder geval volgt het zwaartepunt van de Giro nog en bovendien is er nog een tijdrit om één en ander te redden.”

Gisteren was er een eerbetoon aan Michele Scarponi, vandaag aan Marco Pantani. Je passeert met Cesena en Rimini zijn geboorteplek en plaats van overlijden.

“Dat is in het peloton nochtans geen issue. Ik heb de naam Pantani zelfs nog niet horen vallen, ook al zitten we in Italië. Van Pantani kan ik ook nauwelijks herinneringen ophalen.”

De aankomstplaats dan maar. Imola, een racecircuit. Lekker scheuren door de bochten?

“Ik denk het wel. Het gaat bijna zeker een massasprint worden met flink dalende partijen. Ik heb alvast de grote versnelling laten leggen.”

Je hebt niets met voetbal, liet je al weten. Wel met autosport?

(lacht) “Ook niet echt.” (dasc)