“De vluchtende Art Garfunkel”
Patrick Demoustier, geluidsverantwoordelijke bij de Amerikaanse geluidsfirma PRG, is geboren in Hasselt en woont nu na omzwervingen in Bilzen en Diepenbeek in Houthalen. Hij draait al dertig jaar mee in de branche, en niet alleen dat, want hij is ondertussen een begrip in de internationale muziekwereld.
In de hoedanigheid van mixer zorgt hij ervoor dat alle, op het podium bespeelde instrumenten in een mooie balans uit de speakers komen. En als hij gevraagd wordt als sound designer gaat het nog een stapje verder: dan bepaalt hij met behulp van 3D-software waar de geluidskasten moeten hangen, meet hij hoeveel speakers er precies nodig zijn om het publiek een aangenaam geluid te bieden en nog zo veel meer. “Tegenwoordig ben ik de vaste mixer van het Nederlandse BLØF, sinds de hit ‘Zoutelande’ ook bekend bij ons”, vertelt Patrick. “De eerste grote artiest voor wie ik het geluid verzorgde, was Arno. Daarna werkte ik voor Axelle Red, de onlangs overleden Maurane - de dag voor ze stierf heb ik haar nog gemixt, ik moet een van de laatste personen geweest zijn met wie ze gesproken heeft - Gorki, Arid en natuurlijk Simple Minds, de grootste groep die ik ooit onder mijn geluidstechnische hoede heb gehad. Grote artiesten, met hen heb je zelden last. ’t Zijn vooral de opkomende bands die het moeilijkst doen.”
Patrick, die er altijd bij is op Pukkelpop en Rock Werchter, heeft ook 25 jaar Night of the Proms op zijn curriculum staan. “De rock-‘n-rollclichés, ik heb ze allemaal zien gebeuren”, zegt hij, “al wijd ik daar uit respect voor de betrokkenen liever niet over uit. (lacht) Maar wat ik enkele jaren geleden meemaakte op de Night of the Proms in Göteborg wil ik wel graag vertellen. Art Garfunkel was er de headliner en hij was zo zenuwachtig dat de repetities helemaal in ’t honderd liepen. Twee minuten voor hij het podium op moest, waren we hem kwijt. Toen we hem gingen zoeken in zijn kleedkamer, zagen we dat zijn raam openstond. Hij was gevlucht, en we hebben hem nooit meer teruggezien. De organisator moest de tienduizend aanwezigen in de zaal melden dat de headliner was gaan lopen, en dat Anastasia dan maar enkele liedjes extra zou gaan zingen. Het onwaarschijnlijkste verhaal dat ik ooit heb meegemaakt.”