Vuurdoop voor de bands van morgen
Vuurdoop is - we mogen inmiddels al het woord ‘traditiegetrouw’ gebruiken - het moment voor de PXL-Music studenten om zich aan de buitenwereld te tonen. Van de muzikanten met hun projecten tot de managers die het festival op poten zetten en de technici die alles vlotjes moeten laten verlopen. Dat zo’n praktische aanpak werkt bewijzen de afgestudeerden van de afgelopen jaren. Er zijn er die vorig jaar student waren en dit jaar productie deden bij tours van Clouseau en Editors in België. En er zijn zes alumnibands die laten zien waar ze een jaar na de schoolbanken staan. Chackie Jam en Portland bijvoorbeeld, twee van de drie winnaars van De Nieuwe Lichting.
Van alles wat
Zij delen het podium met de laatstejaars van nu. Het aanbod is zeer divers. Al valt het op dat er wat ‘eenzaten’ tussen zitten: muzikanten die in hun eentje hun ding doen. Geen kampvuurtoestanden echter. Neem KYÜ (Lesley Troquet-Wouters, al actief als bassist bij Tom Helsen en Polaroid Fiction) die pop, hiphop en melancholie combineert op synth, percussie en bas. Azra (Emily Vernaillen) doet het met donkere soulzang en beatbox. Buskruit is een drummer die ter plekke zijn docenten uitdaagt: speel maar iets, en ik zal bewijzen dat ik me in elke muzikale setting kan bewijzen. Aram creëerde soundtracks die ter plekke samen met de beelden worden voorgesteld. I Will Become Someone I Wanna Be (Stien Bovijn) ging aan de slag om muziek te maken speciaal gericht op blinden. Guillaume Trotta (Rhinos Are People Too) maakt met Dans Le Neant dan weer een combinatie tussen livemuziek en dans. Sweats zijn een bende meiden die elektropunk tegen je schenen mikken en Jade belooft ‘een trip doorheen het seksuele bewustzijn van een sensueel ontluikende vrouw’... Nou moe.
Koppig
Toch een vraagje: wat is er mis met een bas-gitaar-drum-trio? “Niks”, zegt Fréderic Busscher, docent aan PXL-Music. “Maar het is inderdaad zo dat onze studenten met koppige afstudeerprojecten komen aanzetten omdat ze allerlei prikkels krijgen toegediend door de jaren heen. Maar meer traditioneel mag gerust: Stef Paglia bijvoorbeeld maakt blues. Maar met een grote B, ik zie hem daarin ver geraken.”
Is het ook geen kwestie van sign o’ the times? “Ja, want muziek komt niet meer altijd tot stand in het repetitiekot. Je kan ook achter je computer aan de slag om drie uur ’s nachts, samen met iemand anders 50 kilometer verderop. En de gitaren zijn wat in de verdrukking. Die tijdgeest voel je hier ook. Maar hoe het ook ontstaat: alleen goeie songs blijven uiteindelijk bovendrijven.”
Cara in de container
Ook de technici laten zich van een andere kant zien: zij tonen installaties in zeecontainers die draaien rond geluid en tijd, later ook te zien op cultuurfestival MoMeNT in Tongeren.
En voor de goesting en de leut on the side zijn er niet alleen foodtrucks en ginbars, maar ook een ‘Caraoke’: je zingt wat mee op je favoriete track of guilty pleasure en als beloning mag je met een blik bier van de Colruyt naar huis. Gratis, net zoals de entree.
→ Vuurdoop, op 18/5 aan Muziekodroom
Hasselt (www.vuurdoop.be)