Een bedrijf kwijt
“Limburg is weer een bedrijf kwijt.” Die uitspraak heb ik gisteren meermaals moeten horen. Want na bouwgroep Kumpen, dat voortaan helemaal in handen is van de Mechelse familiale groep Willemen, verandert nu ook Vasco van eigenaar. Vasco nog wel, het bedrijf van Jos Vaessen, één van Limburgs grootste captains of industry. Voor de petite histoire: Jos Vaessen had zijn oogappel in 1998 al eens verkocht aan de Amerikaanse multinational Masco. Tien jaar later kocht hij de bedrijvengroep terug voor 100 miljoen euro. Dat was minder dan Vaessen er eerder voor gekregen had. Toch waren ook de Amerikanen gelukkig, want dankzij de hyperzwakke dollarkoers toen, konden de Amerikanen 155 miljoen dollar op de rekening bijschrijven. Ook zij maakten daarmee winst. En op die manier kwam de groep Vasco weer in handen van zijn oprichter. Vooral in 2010 en 2011 heeft de groep Vasco het moeilijk gehad en drong een herstructurering en koerswijziging zich op. Moeten we nu zitten jammeren dat er weer een Limburgs kroonjuweel in vreemde handen terecht komt? Zo simpel is dat allemaal niet. Een familiebedrijf is een complex gegeven, waar beslissingen niet altijd op een rationele basis worden genomen. Vaak spelen zeer menselijke en emotionele motieven een rol. Het heeft ook niet altijd zin om een bedrijf te allen prijze binnen de familie te houden. Jos Vaessen (74) en zijn echtgenote Jeanine hebben twee kinderen: Bart en Ben. Bart heeft het behoorlijk ver geschopt als cineast en scenarioschrijver. W817 was een van zijn eerste producties, hij schreef bijvoorbeeld mee aan succesrijke series zoals Quiz me Quick en Kinderen van Dewindt. Ben staat al aan het roer van Kreon, het verlichtingsbedrijf uit de stal Vaessen. Die heeft dus ook zijn handen vol. Bovendien is Vasco actief in een mature markt en kan het de ruggensteun én de kanalen van de grote Zwitserse groep Arbonia best gebruiken. Om maar te zeggen: soms is het de beste keuze om een bedrijf onder te brengen bij een grotere groep. Hadden we dan niet liever gezien dat Vasco in Limburgse handen was gebleven? Tuurlijk wel. Maar dat is dus niet altijd mogelijk. Hebben we spijkerharde garanties dat de Zwitsers nooit de stekker bij Vasco uit het stopcontact gaan trekken? Neen, die hebben we niet. Laten we niet flauw doen. We zullen het voorlopig moeten stellen met de “toekomstige duurzame groei” die Arbonia met Vasco voor ogen heeft. De Zwitsers nemen alvast de contracten van alle medewerkers bij de groep Vasco over. Ook dat van CEO Patrick Nijs en de rest van het managementteam. Zij kunnen nu gebruikmaken van de poort naar 70 landen die Arbonia voor hen opent. Het is geen garantie, wel een opportuniteit.
Het management van Vasco kan nu gebruikmaken van de poort naar 70 landen die de Zwitserse groep Arbonia voor hen opent. Het is geen garantie, wel een opportuniteit