“Grote vraag naar ivf in China”
Baanbrekende Genkse vruchtbaarheidsbehandeling verovert enorme markt
GENK - De baanbrekende ivf-techniek van de Limburgse professor Willem Ombelet (ZOL) zal vanaf eind dit jaar ook China veroveren. Daar is een stijgende vraag naar vruchtbaarheidsbehandelingen, onder meer door de overschakeling naar de tweekindpolitiek in 2015. Aangezien de behandeling veel goedkoper is dan de klassieke, mikt de arts vooral op het armere noorden van het land. Eind dit jaar moeten de eerste ziekenhuizen daar de techniek gebruiken.
Met zijn Walking Egg-project zorgde Ombelet vijf jaar geleden voor een wereldprimeur. Omdat de hele bevruchting in de proefbuisjes zelf gebeurt, komen er geen dure labo’s meer aan te pas. Dat beperkt de kostprijs tot minder dan 200 euro, tegenover 3 à 4.000 euro voor de klassieke ivfbehandeling.
Dat is vooral interessant voor ontwikkelingslanden, waar vrouwen zo de kans krijgen op betaalbaar moederschap. Voorheen was ivf voor minder dan tien procent van de wereldbevolking beschikbaar en betaalbaar. “Een vrouw die in die landen geen kinderen heeft, leeft in pure miserie. Ze wordt nog slechter behandeld dan een hond”, zei Ombelet daarover bij de lancering van de techniek in 2013.
Sindsdien gaat het snel. Op 7 augustus vorig jaar ziet in Ghana Kwadwo het levenslicht, de eerste Afrikaanse Walking Egg-baby. Ook in Portugal werd ondertussen met de techniek gestart. En nu wacht dus China. Ombelet zal vooral in het noorden van het land ziekenhuizen helpen om met de behandeling te kunnen starten. “We zullen de mensen ginds opleiden en hen op weg zetten door de eerste producten aan te leveren”, zegt Ombelet. “Daarna houden we uiteraard nog een tijdje de supervisie, maar de bedoeling is wel dat zij uiteindelijk autonoom verder kunnen.”
Eenkindpolitiek
In China is ivf booming business, sinds de eenkindpolitiek in 2015 werd versoepeld naar een tweekindpolitiek. Naargelang de bron is er sprake van een groei van 20 tot 50 procent sinds de aankondiging. “In Peking en Shangai zijn er fertiliteitscentra die 20.000 behandelingen per jaar uitvoeren”, zegt Ombelet. “Dat is even veel als in heel België. Net daarom mikken wij vooral op de armere, noordelijke provincies.”
Qua planning denkt Ombelet aan ergens eind dit jaar. “In september trek ik naar ginds voor een toespraak, en stiekem hopen ze daar dan ook al te kunnen starten. Maar dat lijkt me praktisch onmogelijk. Het gaat een beetje zoals de processie van Echternach. China is een moeilijk land, het is niet voor niets dat er maar weinig Europese bedrijven binnen geraken.”
Dat de interesse voor ivf groeit in China, merkt men ondertussen ook in het ziekenhuis van Maastricht. Zij krijgen weldra een delegatie van driehonderd Chinese ziekenhuisdirecteuren en medici over de vloer, die zich wil laten informeren over ivf.
We zullen de mensen ginds opleiden en hen op weg zetten. De bedoeling is dat zij uiteindelijk autonoom verder kunnen Willem OMBELET,
professor ZOL