“Thailand is vrolijke gulheid”

De koelte van de Thaise bergen omarmt me liefdevol. Twaalf dagen ben ik hier om de eeuwenoude kunst van het masseren onder de knie - of in de vingers - te krijgen. Samen met vier andere cursisten volg ik dagelijks zes uur les in een houten open hut te midden van een primitief dorpje. De plaatselijke bevolking is een Lahu-stam en spreekt een unieke, bijna uitgestorven taal. De omgeving is rustiek, het uitzicht adembenemend. De ideale plek om te leren geven, want er is weer veel om dankbaar voor te zijn.

Een ruime week de tijd hadden we om de duizend kilometer van Laos tot Chiang Mai af te leggen, de plek waar ik opgepikt zou worden voor de cursus. Vol vertrouwen staken Tomas en ik de duimen in de lucht. En goed werd het: Thailand verraste ons met haar vrolijke gulheid. Waar de Laotianen vaak giechelden van verlegenheid, lachte de Thaise bevolking ons zelfzeker en uitgelaten toe. Meer dan ooit voelden we ook hoe ervaren we geworden zijn in deze manier van reizen. Of we nu mochten luieren in de laadbak van een pick-up, in een hoge truck moesten klauteren of op de achterzetel van een gezinswagen met handen en voeten probeerden te communiceren, het was niks nieuws meer. Maar het beviel ons nog altijd even zeer. Want wie er ook stopt, het zijn altijd schatten van mensen. Als de taalbarrière het toelaat, vertellen ze je uitgebreid over hun land en ze trakteren je vaak niet enkel op een kilometerslange rit, maar nemen je ook mee naar culturele highlights, rijden 100 kilometer voor je om of bieden je koffie en snacks aan.

Dinosauriërs

Een extreem voorbeeld van gul- en gastvrijheid vonden we in Idi en echtgenoot, een koppel van rond de veertig. In hun gezellig rommelige auto overtuigden ze ons ervan om met hun mee te gaan naar hun geboortestad, Phu Wiang, de stad van de dinosauriërs. Veel begrepen we er niet van, maar hun enthousiasme was aanstekelijk en ons schema flexibel. Na kennisgemaakt te hebben met de ouders en zussen van Idi, werd ik omgedoopt tot een Thaise. In traditionele kledij vertrokken we naar... een monnikenwijding. Dit bleek één groot feest: de monnik werd op een koets door de stad getrokken terwijl al de inwoners er dansend, musicerend of zuipend achteraan liepen. De gewijde in spe gooide met geluksmuntjes. Daarna volgde er karaoke, een royaal diner met honderden gasten en een spetterende show van dansende Thaise meisjes onder begeleiding van een big band aan lokale instrumenten. We aten, dronken, dansten en werden warmhartig opgenomen in de gemeenschap. We waren volledig overweldigd en dolgelukkig. Na een intense avond sliepen we in het ouderlijke huis. De volgende ochtend zette de familie ons, na een uitgebreid ontbijt, af op een ideale nieuwe liftspot. Ze wilden ons zelfs nog een lunchpakket toestoppen.

Afscheid

Ontroerd door al die goedheid, kwamen we anderhalve dag op voorhand in Chiang Mai aan. Daar moesten Tomas en ik voor het eerst in meer dan acht maanden afscheid van elkaar nemen (want zelfs tijdens de Vipassana-meditatie konden we elkaar nog zien mediteren). We besloten er niet al te melig over te doen en trokken ieder op pad: Tomas naar het relaxte bergstadje Pai en ik, samen met de vier andere leergierigen, naar het Lahu-dorp. Ondertussen zijn we halfweg de cursus en al heel wat kennis rijker. De traditionele Thaise massage blijkt, zoals alle goede dingen, uit India overgewaaid te zijn. Het is te vergelijken met yoga, maar dan uitgevoerd op het lichaam van iemand anders. Centraal staan de energielijnen die door de menselijke tempel lopen en die we vrij proberen te maken van eender welke blokkage. Vandaar dat dit soort massage zowel ontspannend als helend kan werken. Om een goede massage te geven, is het belangrijk zelf in balans te zijn. Daarom mediteren we in de ochtend, doen we yoga en zingen we mantra’s. We eten drie maal per dag gezonde veganistische maaltijden en gaan op tijd slapen. De levendige dynamiek en inspirerende gesprekken met mijn medemasseurs Roselie (Nederland), Jenna (Frankrijk), Maria (Noorwegen) en Jordan (Amerika) zorgen voor een gemoedelijke en ongedwongen sfeer. We praten over levensstijlen, relaties, spiritualiteit... en delen uiteenlopende ervaringen. In de resterende tijd ga ik joggen, luister ik muziek en lees ik veel. Ik geniet ten volle van die qualitytime. Hoe ongelooflijk leuk het ook is om samen met Tomas te reizen en al die bijzondere ervaringen te delen, soms kan het deugd doen om even alleen te zijn.

Moge deze magische mix aan rust en inspiratie de ideale voedingsbodem zijn voor het leren geven van mindblowing massages!