VAN KOBE TOT KAZAN
Rode Duivels van 2002 niet meer te vergelijken met die van 2018 Brazilië - België
Vrijdag wacht Brazilië. Voor het eerst sinds 17 juni 2002 kijken de Rode Duivels op een WK nog eens in de bek van de Goddelijke Kanaries. Onze man in Rusland was er zestien jaar geleden al bij in Kobe en trekt ook straks naar Kazan. Wat is er veranderd in al die tijd en hoe pakt Martinez de clash deze keer aan? Een analyse.
Gala. Niet het chique hoffeest, wel de Italiaanse zangeres. Als de Rode Duivels zich in Rusland opwarmen, schalt zij door de stadionspeakers. Elke keer weer. Nanana-nana-nana-nanana-nana! Voor Panama, Tunesië, Engeland en Japan. Vrijdag ook voor de wedstrijd tegen Brazilië.
Desire. Een nummer één-hit uit 1996. Het jaar dat Frédérik Deburghraeve goud pakte in Atlanta en Duitsland het EK voetbal in Londen won. Intussen is het een voetbalanthem. More and more, people just want more and more. (Mensen willen altijd meer en meer). Zie daar meteen het grootste verschil tussen de Rode Duivels die zestien jaar geleden in het Japanse Kobe tegen Rivaldo, Ronaldo en Ronaldinho speelden en de Belgen die over drie dagen Neymar zullen proberen op de knieën te krijgen. Deze Duivels willen altijd meer en meer.
Beste violist ter wereld
In 2002 was Brazilië huizenhoog favoriet. Te vergelijken met Anderlecht dat nu Barcelona ont- Vrijdag 20.00u
Kwartfinale vangt of Club Brugge dat naar Manchester City trekt. Ook over drie dagen maken de Zuid-Amerikanen volgens de bookmakers meer kans om door te stoten dan de Belgen. Maar er is een groot verschil met toen. In de kern van Robert Waseige waren Johan Walem, Yves Vanderhaeghe en Marc Wilmots de key players. Zij speelden bij Standard, Anderlecht en Schalke 04. Vandaag voetballen de Belgen die in de basis staan allemaal bij de grootste Europese clubs. Vandaag hebben ze daar allemaal ook al prijzen gepakt. Het zorgt voor een zelfbewustzijn dat je alleen bij de absolute toppers terugziet. Ondefinieerbare rust en lust.
Natuurlijk verliep de wedstrijd tegen Japan lang niet zoals gepland. Na de 0-2 waren de Belgen ook even de kluts kwijt. Maar echte paniek heerste er niet. De Rode Duivels van 2002 hadden die scheve situatie in Rostov vermoedelijk niet rechtgezet. De Rode Duivels van 2016 trouwens evenmin. Roberto Martinez heeft de voorbije jaren een winnaarsmentaliteit en een vorm van zelfgeloof in deze groep geslepen. Het is zijn belangrijkste verdienste. Je kan de beste violist, trompettist en paukenist van de wereld bij mekaar zetten, ze moeten wel in harmonie spelen om tot een meesterwerk te komen.
Drie of vier achterin?
Maar die zegedrang alleen kan tegen Brazilië niet volstaan. Alles zal vrijdag moeten meezitten om door te stoten naar de halve finale. Een cruciale vraag daarbij. Moet Roberto Martinez zijn veldbezetting aanpassen? Tot nu toe startte hij elke keer met een driemansdefensie. Het zorgde voor problemen in de rug van Meunier en Carrasco. Als spelers van Panama, Tunesië en Japan de Belgen daar al pijn kunnen doen, dan is de kans reëel dat de Duivels vrijdagavond om hun moeder roepen.
Toch geloven we niet dat de Belgische bondscoach zijn tactische plannetje helemaal zal wijzigen. Martinez heeft een eigen voetbalfilosofie op dit WK, waar hij twee jaar lang aan geschuurd en geschaafd heeft. Die gaat hij niet overboord kieperen omdat Neymar plots aan de overzijde staat (of valt). De Catalaan wil uitgaan van de eigen sterkte, hij trainde nauwelijks of niet op een verdediging met vier. “Omdat de spelers weten hoe dat moet”, legde hij uit.