“Thibaut en Kevin counterden zoals bij Genk”

“Wat een wedstrijd was me dat! De ontlading bij het beslissende doelpunt was echt immens. Zo’n gevoel hadden we al heel lang niet meer ervaren. Ik zeg we, want we zaten met het hele gezin op de tribune. Dat we dit samen vanop de eerste rij mochten meemaken, zal ons nog lang bijblijven. Het moment waarop Valérie met de Yellow Tigers op het EK volleybal in 2013 brons veroverde en werd uitgeroepen tot beste libero van het tornooi zal ik ook nooit vergeten. Maar dit was zeker zo memorabel. We hadden goede plaatsen in de Rostov Arena. Vlak achter de Belgische dug-out, op slechts een paar meter van het veld. Van dichtbij zagen we de bondscoach diep nadenken en overleggen met de staf over wat hij kon doen toen Japan op 0-2 was gekomen. Martinez maakte de goede keuzes. De twee verse krachten die hij inbracht, deden de match kantelen.” “Daarvoor was het even schrikken toen Thibaut de bal door zijn benen liet glippen. Hij was misschien iets te zelfzeker om de bal meteen weer in het spel te brengen. Hij heeft dat foutje nadien rechtgezet met een paar goede saves. En dan kwam die verlossende 3-2. Mooi dat Thibaut daarbij aan de basis lag. Toen hij de bal in zijn handen kreeg, zag hij De Bruyne naar voren spurten en rolde hij de bal snel in Kevins voeten. De geschiedenis herhaalt zich, want bij Genk lanceerden ze zo vaak een tegenaanval.”

“Vlak na de match konden we Thibaut feliciteren, na de persbabbel kwam hij nog terug bij ons. Een zalig moment. We hadden een fan flight geboekt dus was er geen tijd om de zege nog te gaan vieren in Rostov. Uiteindelijk heb ik maar enkele uurtjes geslapen op het vliegtuig maar de euforie haalde het gisteren van de vermoeidheid. Ik loop nog op een wolkje en hoop daar na de clash tegen Brazilië nog op te staan...”