“Ik favoriet? Daar ga ik lekker niet op antwoorden”
Door het WK voetbal start de Tour een week later dan normaal. Zo heb je een extra week rust tussen Giro en Tour. Is het daarom dat je dit jaar voor de dubbel gaat?
“Dat heeft erg meegespeeld. Het verschil is groot, nu kon ik een mooi programma uittekenen: twee weken rusten na de Giro, een week opbouwen, twee weken hard trainen en dan nog een week herstellen. Zo zag ik het zitten. Anders moet je al heel erg gaan schuiven. Het blijft een ontzettend lastige puzzel, maar ik denk dat we hem juist hebben gelegd.”
Je hebt wel pas na de Giro beslist om ook voor de Tour te gaan.
“Dat was de voorwaarde die de ploeg en ik meteen vooropstelden. We zouden de knoop pas doorhakken na de Giro. Dat is de fout die andere klassementsmannen vorig jaar hebben gemaakt. Quintana heeft heel vroeg gecommuniceerd dat hij voor de dubbel zou gaan. Dus heel het seizoen door ging het bij hem over Giro-Tour, Giro-Tour. Daar is alleen maar gezeik van gekomen. Hij was niet goed genoeg in de Giro en kreeg in de laatste week alleen nog vragen over hoe moeilijk de Tour dan wel niet zou worden. Terwijl je nog gewoon meedoet om de Giro te winnen. Dat soort ellende wilde ik allemaal voor zijn. Voor hetzelfde geld was ik ook helemaal naar de klote uit de derde week gekomen. Dan trok ik het sowieso niet meer om ook de Tour te doen.”
Hoe fris ben je nu?
“Heel fris. Fysiek en mentaal. Het was fijn om na de Giro tweeënhalve week thuis te zijn. Zeker de eerste negen dagen heb ik gewoon heel weinig gedaan. Daarna had ik alweer zin om te gaan fietsen. Ik heb nu ook zin in de Tour.”
Maar de kans bestaat nog altijd dat je er de komende drie weken fysiek toch doorheen zakt?
“Die kans bestaat, ja. Ik heb nog nooit twee grote rondes na elkaar gereden - nog niet eens de combinatie Giro-Vuelta. Dus ja, dan ben je onzeker over wat de dubbel Giro-Tour brengt. Maar wat ik opvallend vind: Chris Froome heeft vorig jaar wel met succes de combinatie van Tour en Vuelta gedaan. Waarom kan die dubbel wel? Puur fysiek is er nauwelijks een verschil. Raar, toch? Dat moet in het mentale zitten. Ik heb nu zelf ervaren hoe het werkt. Je neemt rust na de Giro en voelt je op je eerste training helemaal niet lekker. Thuis zet je dan de tv op en zie je in de Dauphiné renners die al helemaal in hun Tourvorm zitten. Dan denk je: shiiiiiit. Ik heb verdomme rustbenen en zij al hun hoogvorm. Dat is de moeilijkheid: de Tour is het allerhoogste. Na de Giro denk je sowieso: Oké, nu komt dé Tour er aan. Terwijl nog nooit iemand zich na een goede Tour druk heeft gemaakt over de Vuelta. Daar denk je: De Vuelta? Lekker. Pak ik er gauw nog even bij.”
Door mijn tweede plaats in de Giro is alle twijfel van een moeilijk voorjaar weg. Met dat vertrouwen kan ik naar de Tour
Tom DUMOULIN
Dus jij probeert nu je Giro als een Tour te zien en je Tour als een Vuelta?
(lacht) “Ja, zo hebben we het met de ploeg wel een beetje benaderd.”
Mogen we jou een favoriet noemen voor de Tour?
“Daar ga ik lekker niet op antwoorden.”
Waarom niet?
“Omdat ik ook wel weet hoe de journalistiek werkt. Als ik ja zeg, is dat de titel boven het artikel. En als ik neen zeg en toch goed rijd, krijg ik dat weer op mijn bord. Ik kan alleen zeggen dat ik me goed voel op dit moment. Wat jullie daar in jullie Tourpronostiekje mee doen, interesseert me eerlijk gezegd niet.”
Je had het jezelf makkelijker kunnen maken in de Tour: vooraf zeggen dat je gaat om een rit te winnen en dan stiekem toch zo lang mogelijk meedoen voor het klassement.
“Zo wil ik dus niet overkomen. Ik
ga mezelf niet verstoppen. Mijn ploeg wil dat nog weleens doen. Voor de buitenwereld houden we het heel erg low key. Heb je niks aan. Ik probeer op vragen gewoon een eerlijk antwoord te geven.”
Keert zich dat nooit tegen je? In de Giro had je het over de “laffe beurtjes van Pozzovivo” of over Reichenbach “die afdaalt als een oud vrouwtje”.
“Ik probeer erop te letten. Maar die uitspraak van Reichenbach zeg ik als een grapje. En dan zie je het overal verschijnen als een scherpe quote. Ik heb het gezegd, het is ieders recht om het zo op te schrijven, maar zo heb ik het niet bedoeld. Twee jaar geleden heb ik echt gezeik gehad. Met een uitspraak die ik gedaan had over het cortisonegebruik van Wiggins.
(“Dat zaakje stinkt”, nvdr.) Dat was ongenuanceerd, een fout van mij. En elke keer er een nieuwe ontwikkeling kwam in de zaak, mocht ik het ook opnieuw uitleggen. Want die Tom Dumoulin zegt wel nog zijn mening. Ik ben voorzichtiger geworden.”
Mogen we je eerlijke mening over de beslissende aanval van Froome op de Colle delle Finestre in de Giro? Volgens Team Sky heeft hun fuelingstrategie het verschil gemaakt. Ze hadden overal ploegleiders en verzorgers staan die Froome doorlopend voedingsgels toestopten.
“Elke ploeg heeft een voedingsstrategie in een grote ronde. Misschien heeft het die dag een verschil gemaakt, maar dan alleen als Team Sky het alle andere dagen verkeerd aanpakte.”
Jij finisht uiteindelijk tweede na Froome. Daar heb je vrede mee?
“Zeker. Ik kan over mijn niveau in de Giro alleen supertevreden zijn. Ik denk zelfs dat een eerste plaats me niet gelukkiger had gemaakt. Ik ben trots op hoe ik het heb omgedraaid. Voor de Giro had ik een verschrikkelijk moeilijke winter en een moeilijk voorjaar achter de rug. Daarin lag ik helemaal met mezelf in de knoop. Veel meer misschien nog dan ik naar de buitenwereld toe heb getoond.”
Je vond blijkbaar dat je in elke race moest tonen dat je een waardige Giro-winnaar was.
“Ja. Iedere sporter en ieder mens gaat - denk ik - bij elke grote levensverandering door een periode waarin het even helemaal kut is. Wow, waarom is alles ineens zo anders?
Ik worstelde daar echt mee. Overal werd ik herkend. Iedereen benaderde mij anders. Ik legde mezelf zo ontzettend veel druk op. De overwinning in de Giro bracht me heel erg aan het twijfelen: wat wordt het volgend jaar? Kan ik dit nog een keer? Daar heb ik me onrealistisch druk in gemaakt. Door die tweede plaats in de Giro is die twijfel nu helemaal weg. Met dat vertrouwen kan ik naar de Tour.”
Om er de komende weken helemaal zonder druk te rijden?
“Zeker, maar daarin schuilt ook een gevaar. Ondanks mijn tweede plek heb ik in de Giro vaak gedacht: O, wat doen mijn benen pijn. Vandaag is er zeker vijftig man beter dan ik. En dan moet je toch doorbijten. Als ik op zo’n momentje in de Tour meteen ga denken:
Tweede in de Giro is ook al mooi, ik ga later wel voor een ritje.
Tja, dan wordt het niks met dat klassement. Dat gevoel moet ik nu kunnen voorblijven. Geen probleem hoor, jezelf uitdagen, dat vind ik net het allermooiste in het wielrennen.”