“Brazilië is defensief te pakken”

DOLENTHOUSIASTE ROMELU LUKAKU PAKT HET INTERNATIONALE PODIUM IN

Daags voor de absolute kraker van deze kwartfinales de internationale pers mogen te woord staan, Romelu Lukaku (25) zag het duidelijk als een hele eer. Verscholen onder een zwarte pet, maar razend enthousiast vuurde hij al enkele waarschuwingsschoten af. “Willen we het maximum eruit halen, dan moeten we winnen.” Als hij vanavond speelt, zoals hij donderdagavond het podium inpalmde, zitten de Duivels gebeiteld.

Een wolf sluipt door het bos langs een slingerend paadje en komt aan een dichtbegroeide tweesprong. Hij steekt zijn neus in de lucht, aarzelt, kiest op goed geluk voor het linkerpad, vindt struikgewas op zijn weg en wurmt zich erdoor. Groot is zijn ongeloof wanneer hij door het gebladerte een kudde geiten aanschouwt, nog groter zijn z’n ogen. Zo ongeveer keek Romelu Lukaku toen hij een volgepakt auditorium in de Kazan Arena binnen struinde, een halfuur te laat omdat de bus onderweg door de regen en het Russische verkeer werd opgehouden. Honger is de beste saus, ook voor Lukaku, die door de vertraging nog enthousiaster was. Likkebaardend, breed lachend en knipperend met de ogen keek hij een zaal vol journalisten in. En vloekend. “Damn”, “Shit” en “Woehoe” liet hij zich binnen de twee seconden ontglippen. Alsof hij al niet meer kan wachten tot er wordt afgetrapt. Lukaku laat zich een baardje groeien en wil zoals Messi of Ronaldo een GOAT zijn. De beste aller tijden, de geit. Als de persbabbel een voorbode was, zal het vanavond niet aan zijn gretigheid liggen. Het internationale spreekgestoelte krijgen, amuseerde Lukaku, die met dezelfde branie sprak als Vincent Kompany een dag eerder.

“Hoe we dit willen aanpakken? We hebben een spelwijze sinds twee jaar. Iedereen weet wat gedaan. Maar de belangrijkste match uit mijn carrière? Neen. Zo zie ik dat niet. Als we zouden winnen, dan wordt de volgende de belangrijkste. Maar het wordt wel een referentiewedstrijd. Dit wordt onze grote test om te zien waar we staan. We spelen tegen de beste ploeg van het tornooi.”

Lukaku leeft van uitdagingen, zo gaf hij toe. “Na Japan zei ik aan de jongens: Niets in het leven is gemakkelijk. Als je iets wil bereiken, moet je ervoor vechten.

En de wedstrijd tegen Japan was daar een bewijs van. Als speler wil je zo ver mogelijk geraken.

Wil je het maximum eruit halen, dan moet je een match zoals tegen Brazilië gewoon winnen. Iedereen zegt wel dat we tweede in de groep hadden moeten eindigen. Kijk naar EK 2016 waar we dezelfde route hadden als Engeland nu. Het liep meteen fout. Nu ligt de focus tot het einde want de ploegen die we op ons pad krijgen, zijn moeilijk.”

Lukaku ziet kansen. “Zwakke punten bij Brazilië zie ik niet echt. Offensief zijn ze heel sterk met spelers die het verschil maken en een heel gevaarlijke Paulinho als box-tobox. Maar defensief zijn ze te pakken. Alleen moeten we variëren in de manier waarop. Je mag niet voortdurend op dezelfde

manier aanvallen want drie van de vier zijn heel ervaren verdedigers. Op dat va-

De belangrijkste match uit mijn carrière? Neen. Zo zie ik dat niet. Als we zouden winnen, dan wordt de volgende de belangrijkste

Romelu LUKAKU

riëren hebben we woensdag en donderdag getraind.”

Talenknobbel

Ons nationale speerpunt pakte de media in door even vlot om te schakelen van Frans naar Nederlands en zelfs een vraag te beantwoorden in een mengeling van Spaans en Portugees, twee van de zes talen die hij spreekt. Opgedaan op school, in de kleedkamer en ook een beetje in de liefde, zo bekende hij ooit. “Neymar een acteur? Neen. Hij is de toekomstige beste speler ter wereld, geen acteur. Ik ben blij nog eens tegen hem te mogen spelen.” Volgens Didier Drogba kan Brazilië alleen geklopt worden met Lukaku in vorm. “Didier is als een grote broer (Lukaku leerde hem kennen via Kompany, nog voor hij bij Chelsea speelde, nvdr.). Hij is heel veeleisend, maar ik luister naar alles wat hij zegt. Het is aan mij om zijn woorden te bewijzen.” Desnoods zoals tegen Japan, waarin Lukaku niet voor eigen succes ging en op uitstekende manier de 3-2 aan Chadli liet. “Als ik die bal had getrapt, kon de verdediger het schot blokken en zou iedereen kwaad zijn op mij. Daarom liet ik hem aan Nacer. Ik ben een spits, dus dat voelt niet echt als een goal van mezelf. Maar ik was dolblij voor de ploeg. En het team staat voorop.”

“Dank u Romelu”, zuchtte heel België toen. “Obrigado”, sprak een grijnzende Lukaku gisteren toen hij de perszaal weer verliet. De Braziliaanse journalisten gingen voor de bijl bij al die talenkennis en geestdrift. Nu nog die Braziliaanse spelers. Een wolf in geitenvacht maakt zich klaar.