VERSCHILLEN
avega net niet op anderhalve minuut van winnaar Rohan Dennis, en dat was een groot succes. Yates heeft de morfologie van de pure klimmer: 59 kilo voor 1,72 meter. Dat is makkelijk tien kilo minder dan Froome en Thomas. In de voorbije Giro gaf hij nog aan dat iemand als Tom Dumoulin in een tijdrit tweehonderd watt meer trapt dan hij.
Team Sky haalde succes met Thomas, Froome en eerder ook Wiggins door bergop zo constant mogelijk te klimmen. Met een trein en volgens de wattagemeter. Yates is bergop eerder het Colombiaanse type, dat explosief versnelt. Er zijn de voorbije jaren wat alternatieve verklaringen boven water gekomen voor het Britse succes. Dat hun expertise vooral in de medische begeleiding zit, ook door op een onethische manier gebruik te maken van de grijze zone in de antidopingregelgeving. De therapeutische attesten van Bradley Wiggins, de verdachte bruine envelop in de Dauphiné, de afwijkende test van Chris Froome op salbutamol: het zorgde voor een heel negatieve perceptie bij het Britse succes.
Simon Yates rijdt niet voor het geviseerde Team Sky, maar heeft wel zijn persoonlijke verleden tegen. De UCI schorste hem in 2014 vier maanden voor het gebruik van terbutaline, een product tegen astma. Een vreemd verhaal was dat: Yates - net als Froome chronisch astmalijder - gebruikte het product eenmalig in Parijs-Nice om een hevige opstoot te behandelen. Hij gaf dat vrijwillig aan bij de controle, maar omdat de ploegdokter van Orica-Greenedge vergeten was een medisch attest aan te vragen, resulteerde het toch in een schorsing. Yates trof geen schuld, de UCI erkende dat ook, maar de renner snapte meteen de implicaties: “Er hangt nu een schaduw over mijn naam en over al mijn toekomstige triomfen”, vertelde hij.
Geraint Thomas blijft de enige Brit zonder ‘zwart randje’. Hij kwam nooit in opspraak en gaf in de voorbije Tour expliciet aan dat hij geen astmamedicatie gebruikt. Thomas pleit ook voor een algemeen verbod op medische attesten. Alle succes ten spijt hebben de onfrisse verhalen de populariteit van het wielrennen in GrootBrittannië ondergraven. Ook omdat de sport na het afscheid van Bradley Wiggins een uithangbord mist. Chris Froome is sowieso niet Brits genoeg voor de Britten en bovendien is hij zó beleefd dat het een beetje saai wordt.
Simon Yates is ook geen geknipte posterboy. Hij is net zo voorkomend als Froome, maar ziet interviews heel erg als een verplichting. In de voorbije Vuelta wilde hij tot twee keer toe niet spreken met de pers. Er zijn voor zover bekend geen grappige anekdotes over hem. Het Britse magazine Cycling Weekly vroeg Yates ooit welke celebrity de favoriete onenightstand van zijn broer Adam kon zijn? Yates pijnigde zijn hersenen, maar raakte niet verder dan “Misschien een zangeres?”
Geraint Thomas heeft wel de X-factor. Een mic drop op het podium van de Tour, met het addendum: “Shit, ik ben mijn moeder vergeten te bedanken.” De Welshman draait er zijn hand niet voor om.