De allereerste studente wordt nu doctor in de rechten
Ze hebben tot 2008 aan UHasselt serieus moeten knokken om die eigen bachelor rechten te krijgen. Tien jaar later lijkt het bijna een evidentie, met intussen ook de master en meer dan 1.300 afgestudeerden. “Ik twijfelde zelf nog, in het laatste middelbaar: ik wou graag leerkracht worden, talen en geschiedenis hebben me altijd geïnteresseerd. Maar ook het totaalpakket van rechten boeide me. Als je daarin doctoreert, kan je ook wel lesgeven, dacht ik toen nog”, lacht Elisabeth Aerts. Op 30 juni 2008 was ze om half negen ’s ochtends de eerste die stond aan te schuiven om zich in te schrijven, gevolgd door 61 medestudenten. “Een absoluut record voor de eerste inschrijvingsdag”, heette het toen aan UHasselt. “En toch zaten we, als je dat vergelijkt met KU Leuven, met een kleine groep. Wat ik heel prettig vond, je had daar geen anonieme massa medestudenten: je kende elkaar, zat samen in onderwijsgroepen, er heerste een echt samenhorigheidsgevoel.”
Nooit proefkonijn gevoeld ook?
“Neen, echt niet. Je merkte soms wel dat het voor de proffen wennen was aan ons onderwijssysteem. Vooral die van Leuven vonden het aanvankelijk niet zo makkelijk, die van Maastricht werkten natuurlijk al jaren volgens dat probleemgestuurd onderwijs.”
Een systeem waarmee UHasselt trendsetter in Vlaanderen was. De ene student vindt het vervelend om zo vaak examens te hebben, de andere wil niet liever dan dit systeem.
“Mij lag het. Het is heel intensief, omdat je met één of twee vakken bezig bent. Maar dat geeft je ook de kans om je er echt in in te leven. Via de opdrachten of projecten begrijp je het ook beter, want je moet het zelf oplossen. Dat bereidt je uiteindelijk wel goed voor op de praktijk want ook daar sta je er alleen voor. Wat zo’n projecten zijn? Bijvoorbeeld: bij privaatrecht kregen we een zaak waarbij een verhuurder zijn huurder eruit wilde zetten, om te verhuren aan zijn neef. En dat moest je dan zelf uitzoeken, of en hoe dat kon.”
Veel medestudenten zijn advocaat geworden. Jij ging voor de minder evidente afstudeerrichting ‘overheid en recht’.
“Strafrecht heeft me nooit aangesproken, ik wist al vanaf het begin dat het dat niet zou worden. Publiek recht, de verhouding tussen overheid en burger, dat zag ik als een uitdaging. Terwijl privaatrecht, de verhouding tussen burgers, inderdaad meer scoort bij de meeste juristen.”
Ook voor je master ben je in Hasselt gebleven, en nu voor het doctoraat. Nooit naar een kot in Leuven gehunkerd?
“Neen, kotleven hoefde niet voor mij. Mijn vriend - intussen echtgenoot - heeft ook altijd gestudeerd aan UHasselt.”
Nog een jurist in huis?
“Gelukkig niet, hij heeft handelswetenschappen gestudeerd. We zijn allebei nogal koppig, dat zouden nogal eens juridische discussies kunnen worden… Hij werkt al, doctoreren hoefde niet voor hem. Hij was niet zo de modelstudent, ik wel (lacht).”
Waarom een doctoraat?
“Op de proclamatie van mijn master ben ik gevraagd door mijn promotor. Het is nu net af. Dat zijn vier intense jaren geweest, hoor. Ik heb onderzoek gedaan naar wijzingingen in de arbeidsvoorwaarden van overheidspersoneel. Vooral bedoeld om de situatie van contractuelen uit te klaren. Wat zoal die wijzigingen kunnen zijn? Als ambtenaar werk je bijvoorbeeld in Brussel, maar kan je baas opeens beslissen dat je naar Oostende wordt overgeplaatst. Ik heb daarvoor vergelijkend onderzoek gedaan tussen ons systeem, dat van Kopenhagen en Parijs. Interessant hoe systemen zo kunnen verschillen. Nu is het wachten op de verdediging voor de jury...”
Je hebt ook enkele vakken gedoceerd tijdens het doctoraatsonderzoek. Zijn studenten veranderd sinds jouw (niet zo verre) studententijd?
“Ze zijn mondiger, vind ik. Maar één probleem blijft wel: de voorbereiding. Er zijn er nog heel wat die onvoorbereid naar de onderwijsgroep komen. Dat merk je nu eens te meer als tutor. Het is dan de kunst om niet zelf tussen te komen, want ze leren echt meer door het zelf te doen. Ze verwachten ook het nodige. Heel klassiek tijdens de blok zijn de vele mails die je met vragen krijgt. Terwijl ik op voorhand gezegd had dat ze tijdens de laatste lessen nog allemaal uitleg mochten vragen. Maar neen, dan bekijken ze dat tijdens de blok en merk je dat sommigen zelfs het basisconcept niet begrepen hebben.”
Blijkbaar ben je intussen zowat vergroeid met UHasselt. Je bent hier ook aan het solliciteren?
“Tja, ik ben hier gewoon heel graag. Onderzoek hoeft na het doctoraat wel niet meteen meer… Ik zou graag als juriste aan de slag gaan, bij de ondersteunende diensten.”
Ondersteunend juridisch advies zal de komende jaren wellicht niet overbodig zijn, met de plannen van de rector voor 12 nieuwe richtingen...
“Wellicht niet (lacht).”
“Voor de proffen van Leuven was ons onderwijssysteem toch
wennen”
Elisabeth Aerts, eerste ingeschreven
studente rechten