“Een huisdier is een lopende rekening”
Allemaal beestjes. Voortaan zie je ze op zondagavond niet alleen op Eén, maar ook op VTM, in het nieuwe dierenprogramma ‘Beestig’. “Sommige baasjes gaan financieel ver om hun zieke huisdier te redden”, zegt presentator van dienst en dierenarts Joshua Dutré (29).
Waarom gaan katten vaak in dozen zitten? Waarom kijken vogels zo graag in de spiegel? Joshua Dutré, afkomstig uit Schelle maar nu dierenarts in Kortrijk, gaat in ‘Beestig’ langs bij dierenvrienden en geeft tips en tricks over huisdieren. “Een eigen tvshow behoort niet tot het normale takenpakket van een dierenarts”, zegt hij. “Maar ik zie dit zitten. In mijn praktijk help ik één dier per keer. Via televisie kan ik duizenden mensen tegelijk informeren waardoor ze de noden en verlangens van hun huisdieren beter begrijpen. Door de ludieke manier van informeren beseffen mensen amper dat ze aan het bijniet leren zijn.”
De vader van Joshua is huisarts, zijn moeder psychologe. “Sinds mijn jeugd ben ik verzot op beesten. Als ik ging wandelen en er passeerde een hond, wilde ik die meteen aaien”, vertelt Dutré, gespecialiseerd in kleine huisdieren. “Vroeger deed een dierenarts alles: van kleine katjes tot paarden en koeien. Dat gebeurt nu nog, maar net als in de humane wetenschappen is ook de dierengeneeskunde aan het specialiseren. Net zoals je voor mensen artsen hebt die zich uitsluitend met chirurgie aan de handen, elleboog of schouder bezighouden, zijn er nu ook dierenartsen die er iets specifieks uitkiezen. Dat is een positieve evolutie.”
Geen sociaal leven
Dierenartsen hebben geen nineto-fivejob. “Mensen zien een huisdier anno 2018 als een volwaardig lid van het gezin. Als er iets met hun hond of kat scheelt, willen ze meteen langskomen. Een werkdag met gewone consultaties loopt meestal tot 19 uur of iets later. En dan heb je nog de weekends en wachtdiensten. Een privéof sociaal leven heb je niet. Als je telefoon naast je bed ligt en je weet dat je kan opgeroepen worden, slaap je slechter. En vergeet ook niet de emotionele impact. Voor sommige mensen is een huisdier een kostbaar bezit. Als het dan niet lukt, komt dat aan.” “Bovendien denken wij niet alleen in het belang van het dier, maar ook in dat van de eigenaar”, gaat Joshua verder. “Of beter gezegd: in het belang van zijn of haar portefeuille. Met kosten voor huisdieren kan je niet bij het ziekenfonds aankloppen. Je wil mensen niet te veel aanrekenen. Maar stel dat je een belangrijke scan uit financiële overwegingen nam en het dier werd zieker? Dat is een moeilijke afweging.”
Kat in de oven
Sommige baasjes zeggen dat er geen financiële limiet zit op de verzorging van hun huisdier. “Ik hoorde van collega’s dat mensen zelfs hun auto willen verkopen om de operatie van hun hond te bekostigen. Vroeger zat er bij een gebroken poot niks anders op dan amputatie of het dier te laten inslapen. Nu kunnen de meest gecompliceerde breuken in privéklinieken gerepareerd worden. Maar je betaalt er duizenden euro’s voor. Bizar? Neen, ik kijk er niet van op. Als dierenvriend begrijp ik die mensen compleet.” Dutré refereert aan het verhaal van Sprotje, dat afgelopen zomer
in de kranten stond. De kat werd door een man in een oven van 200 graden gestoken. “Aanvankelijk leken de brandwonden mee te vallen, maar dode huid sterft pas na enkele dagen af. Met als gevolg dat die wonde véél groter werd en uiteindelijk een hele flank in beslag nam. We waren drie maanden constant met Sprotje in de weer. De wonden verzorgen, verversen van kompressen, aanbrengen van zalf… Dat was het ergste dat ik ooit meemaakte.”
Crowdfunding
Er werd een crowdfundingactie gestart. “We dachten 500 euro nodig te hebben, maar de kosten liepen op tot 2.000 euro. Let wel: wij rekenden onze werkuren niet mee. Anders spraken we over veel meer. Die crowdfunding bracht 15.000 euro op. Wij beseften dat het geld voor Sprotje werd gegeven, niet voor onze praktijk. Daarom werd 11.000 euro weggeschonken aan asielen, mensen die zich inzetten voor zwerfkatten en andere diergerelateerde organisaties. We hebben daarna een fonds opgericht voor toekomstige Sprotjes.” Met Sprotje gaat het nu opperbest. “In tegenstelling tot wat je zou verwachten is ze lief, zelfzeker en niet mensenschuw. Ze is geadopteerd door mijn moeder en leeft er als een prinses.”
Volgens Dutré heeft iedereen recht op de liefde van een dier. “Maar weet waar je aan begint”, waarschuwt de dierenarts. “Mensen onderschatten vaak wat een dier kost. In zekere zin is een dier een lopende rekening. Mensen denken alleen aan het aankoopbedrag, maar houden geen rekening met vaccinaties, eten, ontworming… Ook daarover gaat het in ‘Beestig’: past een huisdier ook in mijn budget? Het is een levend, denkend, voelend wezen. Dan is het jouw verantwoordelijkheid de kosten te dragen. Niet alleen de verwachte, maar ook de onverwachte.”