Ziekenboeg

KRC Genk heeft na twaalf speeldagen nog niet verloren. Ook niet na de passage op Sclessin. Een erg aangename vaststelling voor Philippe Clement, die vooraf meer dan waarschijnlijk voor een puntje getekend had. Maar elke coach die pas in de toegevoegde tijd een opdoffer krijgt, baalt. Ook Clement. Al was een gelijkspel wel de juiste uitslag. Standard toonde zich net iets sterker voor rust, KRC Genk kwam gedreven uit de kleedkamer, maar vergat de Rouches meteen na de pauze uit te tellen.

Een draw vinden we ook de juiste weergave omdat deze topper eigenlijk geen winnaar of verliezer verdiende. Standard-KRC Genk was vooral beklijvend omwille van de spanning en de intense duels, in de tweede helft kwam daar ook nog eens uitstekend voetbal bij. Michel Preud’homme en Philippe Clement zijn allebei passionele coaches, dat zag je ook tussen de lijnen. Niemand die nog maar aan opgeven durfde denken. Dat Genk na de hel van Besiktas ook de hel van Sclessin overleefde, moet blauw-wit op mentaal vlak een boost geven. Want KRC heeft een erg jonge kern, maar zet duidelijk stappen in de juiste richting. De voorbije acht competitiewedstrijden werden telkens verloren in Luik, vorig seizoen zelfs met 5-0. Het behaalde puntje gisteren is het eerste sinds 24 februari 2013. Maar toch heeft Philippe Clement ook zorgen. De KRC-coach hoopt vooral dat de Genkse ziekenboeg niet nog voller zal lopen tijdens het razend drukke programma, dat hij vorige week nog als “niet gezond” omschreef. Gisteren bleek waarom, want al vroeg in de wedstrijd viel er een nieuw slachtoffer. Jhon Lucumi blesseerde zich na minder dan twintig minuten. Berge, Trossard, Zhegrova en Sreciu waren al out voor de trip naar Luik. En de wedstrijden blijven zich ook deze week erg vlug na mekaar opvolgen. Overmorgen al trekt Racing naar de Bosuil om er Antwerp te bekampen, zaterdag komt Club Brugge op bezoek in de Luminus Arena. Allerheiligenvakantie? Niet voor een profvoetballer.