“Ik wil alles belachelijk goed doen”

Julie Colpaert alleen recordhouder in ‘De Slimste Mens’

VTM-journaliste Julie Colpaert (38) overleefde donderdag de mythische elfde aflevering van ‘De Slimste Mens ter Wereld’ en vestigt daarmee een nieuw record. Annelies Rutten (foto), reporter van onze zusterkrant Het Nieuwsblad en sinds haar deelname in 2007 zelf lid van ‘de club van elf’, speelt het daarmee kwijt. “Natuurlijk ben ik fier”, zegt Colpaert. “Ik wil altijd alles belachelijk goed doen.” Neen, Lily (10 maanden) zal niet slapen. Ze krijgt een tandje en wil maar één ding: op mama’s schoot. En Jack (3) wil ook graag aandacht van zijn moeder. “Mag ik een lolly? Gaan we speelgoedboekjes knippen?” Logisch, het is vakantie, en mama heeft een vrije dag. Maar ze heeft ook records gebroken. En dan staat de telefoon niet stil. En komt de krant op bezoek. “Blijkbaar betekent het toch iets”, zegt Julie Colpaert. Natuurlijk. Ze is, naast Gert Verhulst die de kans niet kreeg om naar zijn twaalfde aflevering te gaan door de start van de finaleweek, de eerste die de vloek van de elf doorstaat. Eerlijk? Het nijpt een heel klein beetje. Niet omdat ik per se dat record wilde houden, maar omdat ik het fijn vond om tot een clubje te behoren. De club van elf. Elk jaar kwam er

Proficiat, Julie.

“Dank je. Ik zit het altijd maar te relativeren. Het is maar een spel. Tot ik erover nadenk. Niemand is ooit verder geraakt. Dan ben ik fier. Hoewel ik er nooit veel mee bezig was. Mijn lief veel meer dan ik. Als je nu nog een wint, steek je die of die voorbij. Terwijl ik gewoon ging zitten en zo goed mogelijk dat spel

probeerde te spelen.”

Vind je het fijn om te doen?

“Ja. De eerste aflevering was ik bloednerveus. Echt bang om af te gaan. Zoals de meesten, zeker? Hoewel ik ook kandidaten gezien heb die helemaal zen waren. Winnen, verliezen: maakt allemaal niet uit. Zelf had ik het vreselijk gevonden om er in de eerste aflevering uit te gaan.”

Omdat je er toch je job aan koppelt?

“Ja. Zoveel journalisten hebben het goed gedaan. Als jij dan degene bent die er in de eerste aflevering uitgeflikkerd wordt… Daarom had ik eerst neen gezegd. Als ik iets doe, wil ik het goed doen. Dat geldt voor alles in mijn leven. Maar hier heb je de touwtjes niet in handen. Dat is een moeilijke voor mij.

Dertigers zijn wel op hun top.

“Dat heb ik mij laten vertellen. Hoewel ik de indruk heb dat ik vroeger gemakkelijker dingen kon onthouden.

En je nu een baby en een kleuter hebt. Hoe slopend waren de opnames?

“Het was pittig. De opnames duren vaak tot na middernacht. Dan nog even napraten, stoom aflaten, opruimen… Ik lag vaak pas om twee, drie uur in bed. En om zes uur zijn de kinderen daar. Veel van mijn afleveringen zijn ook opgenomen in de week voor de verkiezingen, op een redactie sowieso al stresserende dagen. Ik was jaloers op de kandidaten die zeiden: Morgen ga ik uitslapen. (lacht) Dit is natuurlijk het moment waarop alles samenkomt in mijn leven: een voltijdse job, jonge kinderen en de rock-’n-roll , die ik niet helemaal wil opgeven. Maar dat allemaal proberen te combineren, dat is heavy shit.”

Een vervelende clichévraag, maar lukt het?

“Ja, want ik ben het aan het doen. (lacht) Misschien zal ik wel ooit terugblikken en denken: Die Slimste Mens, hoe heb ik dat toen in godsnaam gedaan? Het is continu zoeken naar evenwicht. En als je thuis bent, er óók 100 procent zijn. Maar ik denk dat ik niet enkel voor mijzelf spreek. De meeste van mijn vriendinnen hebben kleine kinderen en een job waarvoor ze willen gaan. Ik denk dat het een moeilijke zoektocht is voor iedereen. Ook voor mannen trouwens. Mijn man Luc is cameraman en heeft ook onregelmatige uren. We verdelen de taken gelijk. Naast een ploetermoeder is er dus een ploetervader.” (lacht)

Dus aftellen naar het moment dat Lily één wordt en het slopende eerste jaar voorbij is?

“Neen! Ik weet dat het dan minder zwaar wordt, maar ik probeer elk moment op te zuigen en op te snuiven, en het op alle mogelijke manieren in mij op te nemen, omdat ik er keihard van geniet. Ik ben blij dat ik ervan kán genieten. Anders had ik een probleem. En zou ik iets moeten veranderen.”

Wat bedoel je met die rock-’n-roll die je niet wilt opgeven?

“Zeggen: ik pak de auto en we gaan een fles wijn drinken op een terras in het zuiden van Frankrijk.”

Ooit gedaan?

“Niet zo ver, maar wel op andere plekken. Dat kan niet meer. Dat is niet erg. Ik heb enorm van het leven genoten toen het kon. Maar soms mis ik het een beetje. Voor ‘VTM Nieuws’ ga ik soms naar het buitenland. Dat is nu de rock-’n-roll in mijn leven. Ik doe dat graag: je vertrekt met niets. Je weet niet waar je terechtkomt of hoe de situatie