Maaseik overklast
Scherpe thuisploeg laat zich niet verrassen in Limburgse derby
Wie stiekem gehoopt had op een spannende Limburgse derby kwam zaterdagavond bedrogen uit. Titelverdediger Greenyard Maaseik was meer dan een maatje te groot voor promovendus Tectum Achel en haalde erg vlot de driepunter binnen. “Het enige jammere is dat we nooit ons allerbeste niveau haalden. Maar het klassenverschil was sowieso veel te groot. Dat is geen schande”, was Achel-coach Jan Meertens groots in de nederlaag.
Hoog bezoek tijdens de derby. Het ‘Limburg mijn vaderland’ was nog maar net trots uitgebruld of niemand minder dan wereldkampioen Vital Heynen kwam de opslag geven. Het Maaseikse boegbeeld - vrijdag nog uitgeroepen tot beste coach van Europa - werd nog steeds als een held toegejuicht in een daverende Arena. Die kreeg echter nooit de spannende derby waar het op hoopte. Klopt, als klein duimpje versus de grote boze reus, zo werd er vooraf al wel gesproken over het duel tussen de promovendus en de titelverdediger. Maar ergens leefde bij de neutrale toeschouwer toch een sprankeltje hoop op een heroïsch, Limburgs spektakel. Niet dus. Waarom? Maaseik was gewoon oppermachtig. Na enkele minuten zag je al dat het niveauverschil te groot was. Achel moest hopen op een topdag van zichzelf, en een mindere van Maaseik. Beide gebeurden niet. Tammemaa had Schouren in de beginfase al tweemaal liggen met een killblock (8-3). Het was het startsein van een Achelse achtervolgingsrace. De Maaseikse opslagdruk bracht de receptie aan de overkant in de problemen.
Baetens grijpt kans
Bij de thuisploeg liep het op wieltjes. Eigenlijk moest het nooit uit eerste versnelling komen. Als het wilde doorduwen, gebeurde dat. Just Dronkers’ positionering was opnieuw straf, in het midden was men heer en meester en de Maaseikse aanvallende weelde is bij momenten om duimen en vingers bij af te likken. Blankenau verdeelde in een zetel, Maan etaleerde zijn goede vorm en de ingevallen Baetens toonde zijn klasse. Coach Banks kon roteren zoveel hij wilde. Zo kreeg ook Aganits, terug uit blessure, speelminuten. Inmiddels huppelde mascotte Rocky achter ons door, hij hield de schwung in de zaal. Want van nagelbijten was er nooit sprake.
Leerproces
Van Dyck probeerde wel voor Achel, maar was te voorzichtig. Tectum kreeg nog enkele opslagloeiers om de oren, Maaseik stoomde door naar vlotte winst. “We zijn natuurlijk teleurgesteld. Maar het is niet dezelfde ontgoocheling als dat je zou verliezen van Waremme of Guibertin”, reageerde Achel-coach Jan Meertens. “Het klassenverschil was gewoon te groot met een bijna foutloos Maaseik. We dachten iets te veel na en hadden te weinig power in blok. In dit soort duels worden onze werkpunten snel duidelijk. Een leerproces, zo moeten we deze match beschouwen. Komend weekend ontvangen we Roeselare. Opnieuw een klepper. Al maken we ons sterk dat we voor eigen publiek toch altijd iets meer kunnen”, aldus Meertens.
Trakteren
“Dat het zo vlot zou gaan, had ik eigenlijk niet helemaal verwacht”, vertelde een tevreden Jelte Maan. “Iedereen was op zijn hoede voor Achel, dat goed begonnen was aan het seizoen. We startten goed en brachten voldoende servedruk. Leuk dat de invallers het goed deden. Ik ben ook blij voor Aganits, die speelminuten maakte na een vervelende blessureperiode”, aldus Maan, die verkozen werd tot star of the game. “Eerlijk gezegd ben ik er niet echt mee bezig. Het is ook niet de Jelte-Maan-show. Zonder onder meer Just Dronkers en Jay Blankenau lukt het toch niet. Al is het ergens wel een leuk initiatief. Het blijft een erkenning. Je krijgt dan ook zo’n mooi beeldje éh. Enige nadeel is dat de verkiezing je vooral geld kost binnen onze ploeg (knipoog).” SETSTANDEN: 25-17, 25-14, 25-19. Maaseik: Blankenau (4), Tammemaa (9), Maan (16), Pupart (6), Cox (10), libero: Dronkers, Thys (3). Kwamen in: Baetens (8), Aganits. Achel: Verschueren (1), Bontje (6), Polman (2), Van Dyck (10), Schouren (12), libero: Brouns, Verhees (4). Kwamen in: Janssen, Campforts (3), van de Loo (1).