“Droom waarmaken om arts te worden”
Basten Caerts is gestopt met zwemmen. Dat plotse nieuws maakte de Heppenaar gisteren bekend. De schoolslagspecialist vond naar eigen zeggen de nodige goesting en motivatie niet meer. “Het is mooi geweest. Ik wil nu vooral mijn droom waarmaken om arts te worden”, kijkt Caerts vooruit.
Een voor velen vreemde beslissing. Zeker omdat Caerts recent nog overstapte naar de zwemgroep van Ronald Gaastra, de man die Frederik Deburghgraeve naar goud coachte op de Olympische Spelen van Atlanta 1996 én zilveren medaillist Pieter Timmers onder zijn hoede heeft. Na twee wisselvallige jaren werd verwacht dat Caerts, onder impuls van Gaastra, de definitieve stap voorwaarts zou zetten. Niet dus. De in Antwerpen studerende Caerts geeft aan dat hij niet over één nacht ijs is gegaan. “Het idee om te stoppen is beginnen broeden tijdens het Europees kampioenschap Korte Baan in Kopenhagen in de winter van 2017. Een totaal mislukt EK door ziekte. Ik vroeg me constant af ‘Wat ben ik hier eigenlijk aan het doen?’. En ik beschouwde mijn collega’s als losers. Zo hard trainen en presteren, maar niemand maakt er zich druk over. Oké, ik relativeerde alles in het belachelijke, maar een aantal gesprekken met een psycholoog bevestigden nadien mijn gevoel om te stoppen.”
De zomer van 2018 was geen hoogvlieger. Het enige lichtpunt, een nieuw Belgisch record op de 50m schoolslag, werd overschaduwd door een barslecht EK in Glasgow. “Ik herinner me nog goed dat ik na de laatste wedstrijddag, met Louis Croenen en Emmanuel Vanluchene in de lokale Burgerking drie uur aan een stuk heb zitten klagen en zeuren over wat er allemaal misliep. Ik lag ook met mezelf in de knoop. Het vertrouwen in de samenwerking met coach Valcke was weg.” Toen volgde de overstap naar Gaastra. “Ik had gehoopt uit de spiraal van mijn negatieve mindset te kruipen. Maar ik vond de juiste motivatie en goesting niet meer. Ik schat mijn geneeskundestudie ook hoger in dan het zwemmen. Daar heb ik altijd van gedroomd: arts worden. Ik wil met mijn studie niet zo maniakaal bezig zijn als met het zwemmen.”
Dus gaat de riem eraf. “Het is nu tijd om af te spreken met vrienden, of voor een feestje. Op 12 oktober heb ik mijn laatste training afgewerkt en 14 oktober heb ik de knoop doorgehakt. En ik heb nog geen seconde spijt van mijn beslissing.” “Ik besef ook dat ik er niet alles uit heb gehaald, maar ik kan ermee leven. Het is mooi geweest”, klinkt het filosofisch. “En in een zwart gat ben ik ook niet gevallen. De studie slorpt veel tijd op.” Geen aankondiging van fin de carrière zonder terugblik naar piekmomenten. “Velen denken misschien aan de zomer van 2017 toen ik tijdens drie World Cups verschillende Belgische records brak. Dat was mooi, maar eigenlijk dacht ik de hele tijd ‘Ik wil naar huis. Ik wil de zomer vieren.’ Hét hoogtepunt is het Belgisch record 200m schoolslag van mei 2016 waarmee ik uiteindelijk naar de Olympische Spelen van Rio mocht. Het hele proces van twee maanden dat aan die definitieve selectie voorafging bezorgde me veel zenuwen, maar bracht me ook in een fantastische roes. En dan dat verlossende telefoontje. Als eerstejaars senior naar de Spelen. Daar ben ik best trots op.”