“Tokio altijd in achterhoofd”
De Hoeseltse Nele De Vos (25) komt vandaag in actie op het WK karate in Madrid. Ze vecht er niet alleen voor de overwinning, maar ook voor het behoud van haar topsportstatuut en voor haar kans op de Olympische Spelen in Tokio. Een unieke kans, want karate staat voor het eerst (en misschien voor het laatst) op het olympisch programma.
In 2015 mocht Nele De Vos (25) al eens mee naar de Europese Spelen in Bakoe. ‘Dé afspraak van mijn carrière’, blokletterde ze toen in onze krant, want de Olympische Spelen bleven hermetisch dicht voor karateka’s. Maar kijk, in Tokio 2020 is er plots wel een opening.
Nele De Vos: “Dat karate olympisch werd, kwam voor iedereen onverwacht. Japan mocht als gastland twee sporten kiezen en daar waren we bij. Misschien is het daarom ook maar eenmalig, het kan goed zijn dat karate voor 2024 weer afvalt.”
Een struikelblok was dat er te veel verschillende stijlen bestaan. Hoe is dat opgelost?
“Die stijlen hebben elk hun eigen EK’s en WK’s, maar er is ook een overkoepelende organisatie, die ook dit WK inricht. Ik ben zelf aangesloten in shotokan-stijl. Als er een wedstrijd in bijvoorbeeld wado-ryu is, mag ik niet meedoen. Maar aan het uniestijl mag iedereen meedoen.”
Er mogen maar tien karateka’s meedoen per gewichtsklasse. Hoe groot is je kans op Tokio?
“Daar is nu nog weinig zinnigs over te vertellen, want ze nemen de top vier van de olympische ranking in april 2020 en er worden ook drie tickets verdeeld via een kwalificatietornooi in mei 2020. Eén plaats is voorbehouden voor een Japanse en er zijn twee wildcards. Nu op één staan, wil dus niet veel zeggen. Voor de ranking wegen vooral de Premier Leagues door, maar dit WK telt dubbel zo zwaar mee. Heel belangrijk dus.”
Je hebt als enige Vlaamse een topsportcontract. Hoe doe je dat?
“Ik moest in de top zeven eindigen op het EK in mei en ik was zevende. Daardoor heb ik nu voor een half jaar een halftijds contract bij Sport Vlaanderen. Ik was toen ook sterk gestegen op de ranking: van 85 naar de top 30, meer dan vijftig plaatsen winst. Dat contract wordt eind december herbekeken. Dit WK en de Premier League in Shanghai worden dus belangrijk.”
Halftijds prof. Wat doe je er dan nog bij?
“Ik ben twee jaar geleden afgestudeerd in communicatie aan PXL Hasselt en werk nu halftijds op de boekhouding van een bedrijf in Munsterbilzen. Iedereen heeft er heel veel begrip voor mijn situatie en mijn werkgever is heel flexibel. Ik werk er vier uur per dag in de voormiddag. Drie of vier keer per week hou ik vooraf nog een ochtendloop. Na mijn werk heb ik training in de namiddag en ’s avonds opnieuw. Twee à drie trainingen per dag dus. Deels op mezelf, deels bij een personal trainer in Genk voor conditie en explosiviteit. En dan natuurlijk de karatetrainingen, ofwel op de club in Hasselt, ofwel bij mijn head coach in Luik. Fighting Karate is een van de beste clubs in België, zeker weten. We trainen in Sint-Lambrechts-Herk in een dojo van een judoclub. We hebben een mat, een goeie trainer en goede sparring partners. Meer moet dat niet zijn.”
Waar vind je sparring partners in België?
“Dat is soms wel lastig, want er zijn in België niet veel dames die op dat niveau meedraaien. Maar ik train ook vrij veel met mannen en dat helpt me wel vooruit. Mijn vriend Sam doet ook aan karate en kampt ook in Madrid.”
Hoe ben je bij deze sport uitgekomen?
“Mijn oudste broer moest aan sport doen en mijn ouders hadden liever geen ploegsport. Hij is begonnen met karate, mijn broer is gevolgd en ik ook, op mijn zesde. De oudste is volledig gestopt, de middelste is nu scheidsrechter op internationaal niveau.”
Wat verwacht je van
Madrid?
“Ik heb onlangs twee voorbereidingstornooien gewonnen in Luxemburg en Berlijn. Ik geloof in mijn kansen, ik kan heel ver geraken. Maar het is een eendagswedstrijd met rechtstreekse uitschakeling. Je moet pieken, alles moet echt goed zitten, je moet goed geslapen hebben, goed gegeten, niet ziek zijn,... Er komt altijd een grote factor geluk bij kijken. Er zijn een paar blijvers aan de top van het karate, die al jaren meegaan. Maar zij verliezen ook geregeld en dan denk ik: daar ligt mijn kans, als zij altijd kunnen verliezen, dan kan ik ook altijd winnen. Tokio zit wel altijd in mijn achterhoofd, maar er zijn voordien nog veel tornooien en als het daar niet goed gaat, is Tokio sowieso van de baan. Ik probeer dus te focussen op het eerstvolgende.”
Jij bent doorgaans de kleinste op de mat. Is dat een na- of een voordeel?
“Mijn tegenstander is meestal een halve kop groter. Mijn manier van vechten is dan ook anders. Ik moet op snelheid en een explosieve start werken, terwijl anderen meer hun reikwijdte kunnen gebruiken. Als ik op voorsprong kom, ben ik vrij snel en is het moeilijk om mij vast te zetten. Maar als ik op achterstand kom tegen een grote, kan zij mij goed op afstand houden. Karate draait vooral op timing. Als je op het juiste moment start, is dat bereik van de ander van minder belang.”