Sint breekt enkel bij schoolbezoek
Het langverwachte bezoek van de Sint aan basisschool Icarus in Kessenich is woensdag voor de goedheilig man geëindigd met een ambulanceritje naar het ziekenhuis van Maaseik. “Van de koets gevallen”, jammert pechvogel van dienst Carel Noldus (69) uit Weert, die gisteren met spoed aan zijn enkel werd geopereerd. “Maar dankzij de hulp van mijn pieten hebben alle kinderen hun cadeautjes op tijd gekregen.”
Al dertig jaar haalt Weertenaar Carel Noldus op 5 december zijn mijter en staf uit de kast voor het jaarlijkse sinterklaasbezoek aan een Limburgse school. “En nog nooit is het misgelopen, tot nu dus in Kessenich”, zucht de Nederlander vanop zijn ziekbed.
170 kinderen van basisschool Icarus zagen woensdagochtend hoe Sinterklaas er vlak voor de schoolpoort van zijn koets donderde. “Mijn eigen fout”, geeft Carel toe. “De koetsier had mij nog zo op het hart gedrukt om mij vast te houden. Maar in al mijn enthousiasme was ik met beide armen naar de brave kinderen aan het zwaaien. Toen de paardenkoets in beweging kwam, heb ik mijn evenwicht verloren.”
De Sint smakte voor de ogen van de kinderen hard tegen de grond. “Hij is op zijn achterhoofd en enkel terechtgekomen”, weet directeur Jimmy Swinnen. “Omdat de Sint hevig aan het hoofd bloedde, hebben we meteen de ziekenwagen gebeld.”
Enkele ouders en leerkrachten brachten de Weertenaar de eerste zorgen toe, waarna Carel met een ambulance naar het ziekenhuis van Maaseik werd gebracht. “Ik hou er een gat in mijn achterhoofd en een gebroken enkel aan over, maar dat geneest wel”, relativeert de man, die gisteren werd geopereerd.
Revalidatie in Spanje
Door de val van de koets zag directeur Swinnen zijn geplande sinterklaasfeest in het water vallen. “De kinderen waren uiteraard bezorgd om de Sint, maar misschien nog wel meer om hun pakjes”, vertelt de directeur. “Maar de pieten hebben fantastisch werk geleverd en de taken van de Sint overgenomen. Zo kon iedereen alsnog met een grote snoepzak weer naar huis.” Carel mag normaal gezien vandaag het ziekenhuis verlaten. “Een paar weken rust in Spanje en ik ben weer helemaal de oude”, lacht de Weertenaar. “Of ik volgend jaar terug naar Kessenisch kom? Heel graag, maar die koets blijft voortaan thuis.”