“100 sneeuwvlokjes gehaakt in het ziekenhuis”
Ouders en zus zetten Music for Life-actie voort die Flore (21) niet kon afmaken
HASSELT - Flore verveelde zich toen ze in het ziekenhuis lag. Ze ging sneeuwvlokken haken om te verkopen voor haar lotgenoten, voor Kom op Tegen Kanker. Het geld wilde ze dit jaar tijdens de Warmste Week gaan afgeven. Als ze genezen was. Maar Flore (21) verloor haar strijd tegen kanker. Op 18 januari stierf ze aan acute leukemie, amper vijf maanden nadat ze ziek werd. “Wij zetten haar actie nu verder”, vertellen haar ouders Ingrid en Stefan Cornelissen uit Hasselt.
Flore Cornelissen uit Rapertingen (Hasselt) haar favoriete feest was Kerstmis. Dit jaar is de eerste kerst die haar ouders en zus Marieke zonder haar moeten vieren. Toch proberen ze er iets moois van te maken. Iets warms. Ze verkopen zelfgemaakte sneeuwvlokken voor in de kerstboom, ten voordele van Kom op Tegen Kanker. Een actie waar Flore zelf mee begonnen was, maar die ze helaas nooit kon afmaken.
Vervelen
“Flore verveelde zich in het ziekenhuis”, vertelt papa Stefan Cornelissen. “Voor haar chemokuur moest ze telkens vier weken in het ziekenhuis blijven en mocht ze twee weken naar huis. Tijdens die vier weken verbleef ze in een isolatiekamer. Een kamer van vier op vier meter. Opgesloten zitten in het ziekenhuis vond ze het ergste. Om haar tijd om te krijgen is ze begonnen met sneeuwvlokjes te haken om in haar kerstboom te hangen.” “Ze had nog nooit gehaakt. Haar eerste sneeuwvlok zag er niet uit als een sneeuwvlok”, glimlacht mama Ingrid Houben. “Na een paar vlokjes werden ze mooier. Zo kreeg ze het idee om veel meer sneeuwvlokken te maken, die ze aan de buren wilde verkopen ten voordele van Kom op Tegen Kanker. Voor haar lotgenoten. Zo konden we met de buurt meedoen aan de wedstrijd voor de mooiste kerststraat van Hasselt. Flore wilde dit jaar het geld gaan afgeven tijdens de Warmste Week in Wachtebeke. Ze wilde driehonderd sneeuwvlokjes maken. Ze is aan honderd geraakt. Daarna is ze te ziek geworden.” Na haar overlijden is mama Ingrid blijven haken. Met de hulp van oma Elza staat de teller intussen op achthonderd sneeuwvlokken. “Die verkopen we nu aan 1,5 euro, aan buren en familie”, zegt ze. “Op 20 december staan we ook met een standje op de kerstmarkt van de school in Rapertingen.”
“Op de rouwbrief stond dat we geen bloemen of kransen wilden, maar dat de mensen een vrije gift voor Kom op tegen Kanker konden doen”, zegt Stefan. “Er staat nu zo’n 4.500 euro op de rekening. Dat geld gaan we samen met het geld van de sneeuwvlokken afgeven tijdens de Warmste Week. Dat zal een emotioneel moment worden.”
Flore werd ziek in de zomer van 2017: op 18 augustus. “Ze moest naar een babyborrel gaan maar had keelpijn”, vertelt Ingrid. “Ze wilde de baby niet aansteken en daarom is ze voor de zekerheid naar de dokter gegaan. Ze klaagde enkel over keelpijn, maar de dokter zag dat er meer aan de hand was. Hij heeft bloed getrokken en zou om half vier de uitslag weten. Om half drie belde hij dat we beter konden langskomen. We moesten naar het ziekenhuis. Flore had acute leukemie (AML). Een heel agressieve vorm.”
Genezingsfeest
“De eerste maand moest Flore bekomen”, zegt Stefan. “Tijdens de tweede chemokuur is ze met de sneeuwvlokjes begonnen. Ze was altijd heel positief, heeft niet één keer geklaagd in die vijf maanden.”
“Alleen over het eten in het ziekenhuis”, lacht Ingrid. “Ze kookte heel graag, hield van lekker eten. Als je zo lang in het ziekenhuis ligt, ken je het menu intussen wel.”
“Flore heeft nooit gedacht dat ze het niet ging halen”, zegt Stefan. “Het enige waar zij mee bezig was, was met de organisatie van haar genezingsfeest.” “Ook wij wisten niet dat het zó serieus was”, zegt Ingrid. “Je hoort dat niet. Of je wil dat niet horen. Achteraf besef je wel dat de dokters hintjes hebben gegeven.”
Toen Flore ziek werd, moest ze normaal aan haar laatste jaar Accountancy en Fiscaliteit beginnen. “Ze wilde eerst nog een aantal vakken meedoen, maar in het ziekenhuis hebben ze dat afgeraden”, zegt Stefan. “Op de dagen waarop ze zich goed voelde, in die twee weken wanneer ze thuis was, kon ze beter leuke dingen doen. Dat heeft ze ook gedaan. Ze ging weg met haar zus, shoppen, naar de film, uiteten met het hele gezin. Uiteindelijk is ze maar twee keer twee weken thuis geweest. Na de tweede chemokuur was ze kankervrij. We waren euforisch. Om zeker te zijn dat de kanker weg zou blijven, moest ze nog een derde kuur krijgen. Toen ze na die derde kuur haar bloed hebben getest, bleek dat haar bloedplaatjes te laag waren. De leukemie was terug. Ze ging snel achteruit. Haar lichaam heeft het opgegeven. Op 18 januari, precies vijf maanden nadat ze ziek werd, is ze overleden. Om één uur ’s nachts hebben ze ons gebeld dat we beter naar het ziekenhuis konden komen. Om twintig na vijf is ze gestorven.”
“Het gemis wordt alleen maar groter”, zucht Stefan. “Eerst word je geleefd. We wisten ook dat we alles gedaan hadden wat we konden. Alles was gezegd. In het begin gaven de herinneringen heel veel troost. Maar hoe langer het geleden is, hoe zwaarder het verlies.”
Kerstboom
In de kerstboom die in de woonkamer van het gezin staat, hangen verschillende sneeuwvlokken gehaakt door Flore. Het versierde boompje verhuisde integraal vanuit haar ziekenhuiskamer naar huis. “De verpleegster had de kerstboom in een grote zak gestoken, met de lampjes en sterren er nog aan”, vertelt Ingrid. “Ik heb hem zo uit de zak gehaald en in de woonkamer geplaatst. Flore hoopte vorig jaar dat ze zeker thuis zou zijn voor Kerstmis. Ze had al een hele menu voorbereid. Flore versierde ook altijd onze kerstboom. Ik had de lichtjes er al in gehangen. Wanneer ze thuis zou komen zou Flore hem verder versieren. Ze is nooit thuisgekomen.”
Naast de kerstboom staat de urne van Flore. Een urne in de vorm van een hart. “Dat we haar urne hier bij ons hebben, geeft ons heel veel troost”, besluit Stefan. “Overdag staat ze op de kast, elke avond leggen we de urne in haar bed. Zo is ze altijd dicht bij ons. Ook ’s nachts.”
→ Kerstmarkt SBS Rapertingen, donderdag
20 december van 15.30 tot 21 uur