DE BIJZAAK
*** Voila, u kent ze nu alle drie, de laureaten voor de titel ‘Limburgse Ondernemer van het Jaar’. Dinsdag weten we eindelijk wie de titel een jaar lang zal mogen voeren. Geef toe, we hebben een schone vangst dit jaar. De fuik die wij hebben gespannen, levert uiteindelijk drie dikke vissen op. We hebben als eerste sleuventrekker Paul Kerkhofs van APK uit Overpelt. Als die wint, moeten we nog snel de Noord-Zuid aanleggen. Want we willen niet riskeren dat de winnaar, zoals vorig jaar, niet tijdig aanwezig kan zijn in de ambtswoning van de gouverneur, dinsdagavond. Niet dat er bakken sneeuw worden voorspeld, maar u verplaatsen vanuit Noord-Limburg richting Hasselt is tegenwoordig even moeilijk als de N-VA uit de regering kegelen. Daarnaast hebben we Bob Verbeeck van Golazo uit Beringen, de enige mens die geld weet te verdienen door anderen te doen afzien. Bob, voor alle zekerheid, trek nu uw loopsloefen aan en begin al maar te lopen richting Hasselt. Dan zijn we zeker dat u op tijd bij de gouverneur bent. Derde kandidaat is brikkenbakker JeanPierre
Wuytack – Pirre voor de vrienden – van Groep Vandersanden uit Kleine Spouwen. Pirre komt dinsdag via Grote Spouwen en Kotshoven naar Hasselt afgezakt, met tussenstop in Kuttekoven. Want daar moet hij nog rap een pallet stenen afleveren. *** Bij LRM hebben ze vrijdagavond een feestje georganiseerd. Feest omdat Napoleon Bonabijnens vertrekt. Daarvoor hebben ze alles uit de kast gehaald: een fake news-uitzending van TVLimburg, de gouverneur overtuigd om Bonabijnens een medaille rond zijn nek te hangen, Armand Schreurs vet betaald om zijn poppen boven te halen, een hoop notabelen gesmeekt om alstublieft aanwezig te zijn, Hugo Leroi de arm omgewrongen om een speech te geven en de beste champagne laten aanrukken als wegbereider voor een heuse danspartij later op de avond in de Cordabar. Bonabijnens is tot een van de laatste genodigden op zijn afscheidsfeest blijven hangen, zo hebben wij uit goede bron vernomen. En diep in de nacht – het klaart al op boven Kotshoven – wanneer Bonabijnens eindelijk de deurkruk vastneemt om de deur van LRM voorgoed achter zich dicht te trekken, spreekt hij de gevleugelde woorden: “Ik ben niet echt weg!” Glazen vallen op de grond, gezichten verbleken, de muziek valt stil! Je kunt een speld horen vallen. “Grapje!” en weg is Bonabijnens, lachend de nacht in! ***