December

-

Genk De ogen van de mijnwerker blikken in een onzekere toekomst. De Genkse man-van-vele-talenten Willy Minders legt de stemming in zijn stad vast in de laatste dagen van

1965, kanteljaar in de Limburgse mijngeschiedenis.

groen over vale tonen gelig wit. Het register is dat van de tragiek. Constantin Meunier gaf zijn helden van de arbeid al dit soort krachtige, trotse trekken. Dat maakt zo’n kop archetype: niet een maar dé mijnwerker. Maar het kan ook een echt portret zijn (in het museumzaaltje is een gebeeldhouwd hoofd te zien met net zo’n bonk van een neus.) ook terugblikken. December 1965. Het is de maand waarin de mijnwerkers van Zwartberg te horen krijgen (net voor Kerstmis) dat hun steenkoolmijn het volgende jaar al zal sluiten. De beslissing, mede ingegeven door communautaire overwegingen: om niet alleen onrendabele Waalse mijnen te sluiten, leidt tot lokaal protest - stakingen, betogingen. Eind januari 1966 krijgen de mijnwerkers al hun ontslagbrief in de bus. Ondanks een demonstratieverbod houdt het verzet aan. Op 31 januari vallen bij een betoging aan de mijn van Winterslag twee doden, Valère Sclep en Jan Latos. De schok is enorm: repressie met dodelijk geweld niet in een ver land maar in de eigen buurt.