IN DE COULISSEN Schietspoele, sjerrebekke, spoelza!

Onze Wetstraatjournalist Yves Lambrix geeft zijn eigenzinnige kijk op de mensen achter de schermen van het politieke toneel

Wie waren/zijn na Gaston Geens, Luc Van den Brande en Patrick Dewael de overige vijf minister-presidenten van Vlaanderen? Het is een vraag die dit najaar opduikt in de finaleronde van De Slimste Mens Ter Wereld (#dsmtw). De kandidaat die “Bart Somers, Yves Leterme, Kris Peeters, Geert Bourgeois en Bart De Wever” antwoordt, pikt vlotjes 100 seconden van zijn opponent in, waarna quizmaster Erik van Looy het magische “’t is gebeurd” roept.

Exact een kwarteeuw na zijn eerste verkiezingsdeelname (op de kartellijst Antwerpen 94 van CVP en VU) heeft gewezen dsmtw-kandidaat en huidig N-VA-voorzitter Bart De Wever maandag voor het eerst een uitgesproken ambitie op zijn bovenlokale kandidatuurstelling gekleefd: op 26 mei zal hij de N-VA-lijst voor het Vlaams Parlement in de kieskring Antwerpen trekken en expliciet een gooi doen naar het minister-presidentschap om zo “het bolwerk Vlaanderen te verdedigen”. Als N-VA-oprichter Geert

Bourgeois al zegt dat dit “de mooiste job is die je als Vlaams-nationalist kan hebben”.

Gezien de politieke overmacht van en gunstige peilingen voor zijn partij is de kans reëel dat Bart De

Wever de burgemeesterssjerp van

Antwerpen (na 6,5 jaar) en de voorzittershamer van zijn partij (na

15 jaar) deze zomer inruilt voor de

Vlaamse leeuwentroon op het Martelarenplein. Difficile est deponere longum amorem (het is moeilijk een lang gekoesterde liefde op te geven), schreef de Latijnse lyricus Gaius Catullus in de eerste eeuw voor Christus al. Als fijnproever van de klassieke oudheid volgt De Wever deze invloedrijke poëet uit Verona - ook al omdat hij met deze move de personeelsproblemen in zijn partij oplost. Dat hij daarvoor 526.000 Sinjoren moet inruilen voor 6,5 miljoen Vlamingen is dan maar zo. Nochtans is het amper twaalf dagen geleden dat hij aan gouverneur Cathy Berx plechtig zwoer dat hij de volgende zes jaar burgervader van de Scheldestad zou zijn. Politieke genieën kunnen zich nu eenmaal een smakelijke portie kiezersbedrog permitteren. U kunt er nu al gif op innemen dat Bart De Wever over enkele decennia zal worden gepercipieerd als een uitstekend gewezen minister-president van Vlaanderen die zich onderscheidde als daadkrachtig regeringsleider, begenadigd strateeg en excellent redenaar. Als erkenning zal hij op het Hendrik Conscieneplein in Antwerpen een standbeeld krijgen, vlak naast dat van de man die zijn volk leerde lezen. En op menig cantus in Leuven, Antwerpen, Brussel, Gent en Hasselt zullen studenten opvallend vaak het oud-Vlaamse volkslied De vier weverkens aanheffen. U weet wel, die vier gasten die naar de botermarkt gingen en er een pond sa vieren kochten omdat de boter te duur was. Schietspoele, sjerrebekke, spoelza! Djikke djakke, kerrekoltjes, klits klets! Toch doet Bart De Wever er na 26 mei goed aan om boter te kopen om bij de vis te doen. Met de harde kiescampagne in aantocht zullen politieke tegenstanders er immers alles aan doen om het Martelarenplein, het Conscienceplein en de studentencantussen Wevervrij te houden.