Ongehoorzaam

Vorige donderdag waren ze met 3.000, deze donderdag al met 12.500 en volgende week beloven ze met nog meer te zijn. De scholieren die gisteren in Brussel opnieuw betoogden voor een ambitieuzer klimaatbeleid hebben een gevoelige snaar geraakt. Naast steunbetuigingen, regent het ook kritiek op de klimaatspijbelaars. Ze zouden alleen maar betogen om een dagje te kunnen wegblijven van school. En die jeugd, die neemt het zelf ook niet zo nauw met het klimaat, zo oreren sociale media-pastoors. Er werden foto’s gepost van festivalterreinen vol afval, Facebookaccounts van 16-jarige meisjes werden uitgespit om aan te tonen dat ook deze jongeren met het vliegtuig op reis gaan. Net die “rijke, verwende en gepamperde pubers” durven dan te spijbelen voor het klimaat? Eerlijk, we hebben de afgelopen dagen vaak het hoofd geschud bij het lezen van zoveel zuurheid. Oké, hun argumenten en slogans mogen dan niet altijd even sterk zijn, maar de manier waarop deze geëngageerde jongeren persoonlijk worden aangevallen is du jamais vu. En dat alleen maar omdat ze hun oprechte bezorgdheid willen uiten over de amechtige manier waarop we als maatschappij reageren op een probleem dat niet duidelijker kan zijn.

Het hele drama van de klimaatverandering wordt perfect samengevat door de Duitse historicus Philipp Blom: nooit zag de mensheid een ramp van zo ver aankomen en was er zo veel wetenschappelijk bewijs voorhanden. En toch, toch slagen we er als moderne en wendbare maatschappij maar niet in om een afdoend antwoord te bieden op de enorme uitdaging die al lang geen toekomstbeeld meer is, maar vandaag al directe impact heeft op ons leven. Gebeurt er dan niets? Uiteraard niet, velen doen hun stinkende best, maar het is niet genoeg. Antwoorden formuleren op een probleem van mondiale omvang is dan ook aartsmoeilijk. De goedbedoelde engagementen op allerlei klimaatconferenties bewijzen dat. De wil is er vaak wel, maar de actie blijft uit.

Ook deze klimaatmarsen zullen misschien weinig veranderen, maar het protest heeft tenminste de verdienste dat het de tergende traagheid aanklaagt. Op langere termijn kan dat alleen maar bijdragen tot een betere toekomst. Al was met maar omdat de jeugd zichzelf tot nadenken dwingt.

En dat spijbelen? Dat blijft moeilijk goed te keuren, maar als het volk zich in de loop van de geschiedenis altijd gedwee had gedragen, dan zouden we nu nog altijd geregeerd worden door despoten en dictators. Een klein beetje burgerlijke ongehoorzaamheid kan dus echt geen kwaad. En al zeker niet als het over het belangrijkste probleem van onze - en vooral hún - tijd gaat.

REACTIES: DEKERN@HBVL.BE

Nooit zag de mensheid een ramp van zo ver aankomen en was er zo veel wetenschappelijk bewijs voorhanden. En toch slagen we er niet in een antwoord te bieden