“Meer op pooltafel gedanst dan gespeeld”
Legendarische café-uitbater King verhuist naar Griekenland
Al bijna heel zijn leven staat Eric Coninx (61), beter gekend onder zijn roepnaam King, achter de toog van cafés die stuk voor stuk geboekstaafd staan als lokale legendes. Het begon met het GOC, er was de Gitan, de Guernica en nu als laatste de Camargue. Jawel, het laatste café voor de King, want hij stopt ermee en verhuist samen met zijn Katrien en hond naar Kreta. “Wat ik vooral ga missen, zijn de mensen”, zegt Coninx.
Om volle cafés te trekken moet je als cafébaas talent en charisma hebben. En laat Eric Coninx nu overlopen van beide. Ja, hij herinnert zich het GOC (Genks Ontmoetingscentrum) nog als gisteren. “Die zaak lag aan de Weg naar As”, zegt King. “Recht tegenover het Atheneum. Dat moet ergens rond 1977 geweest zijn. Dat café was alle dagen van de week open van 10 uur in de voormiddag tot 4 uur ’s nachts. Ik weet nog dat de directeurs van het Onze Lieve Vrouwlyceum, het Technisch Instituut Sint-Lodewijk, het Atheneum en het Sint-Jan Berchmanscollege geregeld tijdens de schooluren binnenkwamen om hun leerlingen eruit te halen. In de zomer zette ik luidsprekers buiten om muziek te draaien. Dan zag je de ramen van het Atheneum open gaan en leerlingen applaudisseren.”
Gipsy Kings
Ondanks zijn grote liefde voor het vak ging Eric begin jaren ‘80 in de mijn van Waterschei werken. “Ik zat daar in de gasboring”, gaat hij verder. “Dat was echt middeleeuws en onmenselijk. Het enige dat mij ervan weerhield om meteen op te stappen was dat de sluiting eraan zat te komen en daar ook een premie aan zou vast hangen. Terwijl ik daar werkte, dacht ik maar aan één ding: weer een café uitbaten.” En dat deed hij ook meteen nadat hij voor het laatst de liftkooi was uitgestapt. Waar voordien het gekende Liedjeskaffee lag, opende King de Gitan. “Daar organiseerden we bijna wekelijks optredens. Met bekende en minder bekende bands. Enkel de buren waren tegen. Telkens we een optreden organiseerden, plakten we de muren en ramen dicht met dikke piepschuimplaten. We hadden daar waanzinnig veel lol. Op een avond stonden twee leden van The Gipsy Kings op het podium. We hadden hen voordien leren kennen in de Camargue in Frankrijk, de plek waar ik destijds met Katrien jaarlijks naar toe ging. Ze speelden gratis, op voorwaarde dat we er geen publiciteit voor maakte. Ze zijn om 22 uur beginnen spelen en hielden pas op om 6 uur ’s ochtends op. Daarna ging het feestje gewoon door bij mij thuis.” Omdat de zaak uit haar voegen barstte en er te weinig parkeerplaats was, nam Eric het Boemelhof aan de Weg naar As over en opende er Guernica. “Overdag was het een gewoon stamcafé en ’s nachts een fuifkot. Er stond daar een pooltafel waar meer op gedanst dan gepoold werd.” Omdat ook daar niet alle buren even gelukkig waren met de zaak, zocht Eric heil in de toen pas gesloten cinema Trioscoop. “Maar lokale politici hadden er blijkbaar schrik van en het project werd afgevoerd.”
Kreta
Zijn laatste café vond King eerder toevallig. “Ik ging samen met een vriend een pintje drinken in de Stationstraat en vroeg of de zaak over te nemen was. Het is al twintig jaar geleden dat de Camargue de deuren heeft geopend. Ook dit café draaide als een goed geoliede klok. Alleen jammer dat we een deel van de omgeving tegen hadden. Omdat het soms uit de hand liep, was er zelfs een petitie om ons weg te krijgen. We hebben ontzettend veel politie-invallen gehad. Maar nog nooit zijn hier drugs aangetroffen. Als ik zo terugblik, is het toch wel een harde stiel die je alleen maar kan volhouden als je
Telkens we een optreden organiseerden, plakten we de muren en ramen dicht met dikke piepschuimplaten
Eric - King- CONINX
Cafébaas
omringd wordt door fantastische mensen. Dat geluk heb ik altijd gehad. Hen ga ik het meeste missen als we deze zomer naar Kreta verhuizen. Ik ben dan 62 en pensioenrijp (lacht). Nu, er is in Kreta wel een goede vriend van mij die er een strandbar uitbaat en mij al een paar keer gevraagd heeft om daar te gaan werken… Maar eerst gaan we genieten van de zon, de bergen en het lekkere eten.”