Lamkel Zé: van held tot antiheld in één minuut

0 op 6 voor Antwerp – nochtans zag het er even heel goed uit. Didier Lamkel Zé (22), die top speelde tegen de club waar hij ooit op proef was, dwong in het slot een penalty af. Het bleek een schwalbe en dus ging hij van held naar antiheld in één minuut tijd. De schade valt wel mee, play-off 1 blijft nog steeds binnen handbereik voor Antwerp.

“Of dit een ontgoocheling is?” Didier Lamkel Zé herhaalt onze vraag en lacht. Dat hoeft u niet raar te vinden, want dat doet de 22-jarige Kameroener wel vaker. Het is eerder van nervositeit. “Ja, dit is zeker een ontgoocheling. Ik wou heel graag de ploeg kloppen waarbij ik op mijn 16de nog ging testen.”

Bölöni beetje boos

D’Onofrio loopt hoog op met Lamkel Zé, die zo’n miljoen euro kostte en gisteren bewees waarom. Hij speelde opnieuw als rechtsbuiten – Refaelov is immers untouchable op de 10 – en was voor rust een gesel voor Cobbaut. Met enkele knappe dribbels en goeie crosses was hij de sterkste man op het veld. Na rust verdween hij even uit de match, maar toch: hij deed zelden iets mis. Het was zijn beste match voor The Great Old. Hij lacht opnieuw, nu eerder wat gegeneerd: “Misschien was dat voor jou zo. Maar de coach was tijdens de rust ook wel tevreden. Ik bewoog al veel beter dan op Lokeren – want toen was de coach een beetje boos (glimlacht) – en ook de positiewissels met Rafa (Refaelov , nvdr.) waren goed. Hij zei me alleen dat ik niet dezelfde fout mocht maken als tegen Standard.”

Hij doelt op zijn domme rode kaart, eind januari. Ook tegen de Rouches zat hij toen goed in de match, maar door te mekkeren tegen Djenepo en Carcela onderuit te schoffelen, werd hij terecht van het veld gestuurd. Op dat vlak hield hij zich de voorbije matchen goed in, maar dit keer beging hij wel een andere fout.

In de 78ste minuut stuurde Refaelov Lamkel Zé met een knappe pass diep. Hij nam de bal goed aan, tikte dan de bal wat ver voor zich uit, stormde op Didillon af en ging neer. Penalty, oordeelde Bram Van Driessche, en dat leek ook logisch. De herhalingen toonden dat het een schwalbe was, want de Franse doelman raakte hem niet of amper. Videoref Tim Pots lette goed op en Van Driessche verbeterde zich na het bekijken van de beelden. Geen penalty, wél geel. Terwijl hij nog – toneelspelend – kermde van de pijn, ging Lamkel Zé van held naar antiheld in één minuut.

Geschorst tegen Genk

“Wat ik ervan vond?” Dit keer grijnst hij. “Ik denk dat hij me een beetje raakt. Helaas zag de VAR het anders. Of het dan een terechte beslissing was? Pff, ik weet het niet. Voor mij kon er toch gefloten worden. Touché c’est touché – geraakt is geraakt. Daardoor geraakte ik uit evenwicht. Of ik niet beter al had getrapt? Nee, dat ging helaas niet. Ik had de bal te ver getikt en was al te dicht bij de keeper.”

“Het is dubbel jammer dat ik nog een gele kaart krijg, want nu ben ik geschorst tegen Genk. Ik had heel graag tegen de leider gespeeld. Zeker omdat ik me fysiek top voel. Anderlecht had niet veel kansen, maar scoorde nog met het nodige geluk. Hadden we die penalty gekregen en had Rafa of Mbo (Mbokani, nvdr.) die binnengetrapt, dat had een wereld van verschil gemaakt. Dan stonden we nu nog derde.”