Legende geklopt, maar toch niet gewonnen
Mathieu van der Poel strandt na knappe inhaalrace in de regen op tweede plaats
Had hij zich niet opgeblazen na een supersnelle start, dan had Mathieu van der Poel (24) gisteren in het Duitse Albstadt wellicht zijn eerste wereldbekerzege behaald in het mountainbiken. Maar na een knappe remonte in de gietende regen werd hij toch nog tweede. “Nu klop ik Schurter eens, maar win ik nog niet.”
Albstadt en Nove Mesto volgende week, de eerste twee Wereldbekermanches van het seizoen, zouden nog wat te vroeg komen, had Mathieu van der Poel vooraf gezegd. Na zijn fantastisch voorjaar op de weg had hij amper op de mountainbike gezeten. Maar gisteren beukte en gleed hij zich op het glibberige Duitse parcours naar de tweede plaats, achter de Zwitser Mathias Flückiger. Meteen goed voor een olympische kwalificatie. Van de Nederlandse bond moest hij voor de Spelen van Tokio eens top zes rijden.
En al is hij naar eigen zeggen nog niet top, Van der Poel had gisteren gewoon kunnen winnen. “Ja, ik denk dat er meer inzat dan die tweede plaats. Het was een beetje dom om na die start meteen te willen meegaan met Nino Schurter. Ik heb mij daar wat opgeblazen en heb daar twee ronden van moeten bekomen. Ik verzeilde naar de twaalfde plaats, maar kon dan goed oprukken.”
Levende legende
Nino Schurter, de naam is gevallen. De 33-jarige Zwitser is een levende legende, met zeven wereldtitels en drie olympische medailles, waaronder goud in Rio drie jaar geleden. Met dertig zeges in de Wereldbeker is hij ook maar drie zeges verwijderd van het record van de Fransman Julien Absalon. “Hij is de te kloppen man, hij was dus ook de man die ik moest volgen. Of het blufpoker was? (grijnst) Niet van mij, maar misschien wel van hem.”
Van der Poel herstelde nadien nog van die veel te snelle start, Schurter niet meer. De grote topfavoriet moest tevreden zijn met de zesde plaats. “Ik klop hem voor het eerst. Maar ik had dat liever gedaan als hij tweede was geëindigd, dan had ik gewonnen. Maar kom, ik eindig hier toch boven verwachting.”
Genieten in de regen
Van der Poel had voor de start gehoopt op regen en zijn gebeden kregen gehoor. De hemelsluizen gingen na een ronde helemaal open en de regen maakte het parcours enorm glibberig. “Die omstandigheden waren in mijn voordeel als veldrijder. Het hielp om weer op te rukken, maar je moet toch de benen hebben. Gelukkig vond ik mijn tweede adem. Het was dan ook de leukste race die ik al heb gedaan. Rondrijden in deze weersomstandigheden dat is voor mij genieten.”
En afzien
Toch was het ook afzien voor Van der Poel. “Vorig jaar zei ik dat een Wereldbeker mountainbiken het lastigste was dat ik ooit heb gedaan, maar toen had ik nog geen klassiek voorjaar gereden natuurlijk.(grijnst) Het doet allebei verschrikkelijk pijn. Een hele dag koersen zoals in Gent-Wevelgem heeft wel meer impact op je conditie dan anderhalf uur mountainbiken. Maar in het mountainbike doet op het einde ook heel je bovenlichaam pijn en kan je fysiek pas in de laatste twee ronden over de limiet gaan. Doe je dat ervoor, op een beklimming of zo, dan sta je de ronde nadien stil. Dat is iets wat ik moeilijk vind in het mountainbiken. Je kan niet zoals in het veldrijden heel de tijd voluit gaan, je moet echt wel indelen.” Volgend weekend rijdt Van der Poel in het Tsjechische Nove Mesto om daarna een rustpauze in te lassen en op vakantie te vertrekken. De manches in Vallnord en Les Gets laat hij schieten, hij herneemt in het Italiaanse Val di Sole begin augustus en Lenzerheide de week nadien. Tussendoor rijdt hij wel het EK in het Tsjechische Brno op 28 juli.