Blanco stemmen
Morgen mogen we weer gaan stemmen. Officieel moeten we gaan, maar eigenlijk is het een voorrecht. Niet zo gek lang geleden is daar lang en hard voor gevochten, toen enkel mannen en hogeropgeleiden mochten kiezen. Toegegeven, er zijn wat haken en ogen aan ons systeem, maar toch blijven zo’n verkiezingen de hoogmis van onze democratie. Het is een moment waarop iedereen gedwongen wordt om heel even na te denken over hoe hij of zij wil dat onze maatschappij wordt georganiseerd. Burgerparticipatie, soms tegen wil en dank, maar niettemin burgerparticipatie.
Net daarom is het zo verontrustend dat er meer en meer mensen echt geen zin meer hebben om mee te doen. Bij de recente gemeenteraadsverkiezingen brachten een miljoen mensen een blanco stem uit of ze gebruikten hun stembrief helemaal niet. Ongeacht mogelijke boetes. Dat belooft weinig goeds voor morgen, want de Vlaamse, federale en Europese verkiezingen zijn voor veel mensen een echte vervan-mijn-bedshow. De goesting om te gaan stemmen zal ongetwijfeld nog een heel pak lager liggen dan bij de regionale verkiezingen. Doorgaans geldt hoe hoger het niveau van de verkiezingen, hoe minder zin om te gaan stemmen.
Veel politici steken die blanco stemmers weg in het hok van de ongeïnteresseerde, domme en waarschijnlijk extreem-rechtse kiezer. Niks is minder waar. Natuurlijk zitten er links en rechts wat mensen die het allemaal niks (meer) kan schelen. Maar vaak zijn ze gewoon heel erg teleurgesteld in de politiek. Ze hebben het gevoel dat er weinig met hun stem wordt gedaan. Ze vinden dat de partijvoorzitters te almachtig zijn en dat in de Wetstraat vooral aan politiek gekissebis wordt gedaan, in plaats van aan degelijk bestuur. Dan moet je niet verwonderd zijn over gele en groene hesjes, betogingen en blanco stemmers. Spijtig, want hoewel onze politici er moeilijk in slagen om dat duidelijk te maken aan de kiezer, is het merendeel van hen een groep hard werkende, degelijke en uiterst sociaal bewogen mensen. Alleen is slechte communicatie hun grootste achillespees. Opgejaagd door hun achterban, beloven ze voortdurend hemel op aarde, terwijl iedereen met een beetje boerenverstand weet dat koken geld kost en een portemonnee niet bodemloos is. Misschien moeten ze daarmee beginnen, overmorgen, op 27 mei. Proberen wat meer eerlijkheid in hun discours te krijgen. Mensen zijn niet dom, ze willen gewoon een eerlijk antwoord op dingen waar zij wakker van liggen: over pensioenen, koopkracht en klimaat. Meer vragen de mensen niet. En het is de enige manier om het groeiende aantal teleurgestelde blancostemmers weer mee aan boord te trekken.
Veel politici steken die blanco stemmers weg in het hok van de ongeïnteresseerde, domme en waarschijnlijk extreem-rechtse kiezer. Niks is minder waar. Natuurlijk zitten er links en rechts wat mensen die het allemaal niks kan schelen. Maar vaak zijn ze heel teleurgesteld in de politiek.