Streng

Zou het stilaan ook koning Filip op de heupen werken? Onze vorst was tijdens zijn toespraak ter gelegenheid van de nationale feestdag afgelopen weekend immers niet alleen opvallend concreet, maar ook opvallend streng voor de politiek.

De verkiezingen zijn achter de rug, de uitdagingen zijn gekend, aldus koning Filip. Nu komt het erop aan die uitdagingen snel aan te pakken. Dat moet gebeuren in dialoog en door middel van samenwerking en consensus. Daar is België goed in. De koning geeft verschillende voorbeelden waar dat tot mooie resultaten leidt. De politiek is daar niet bij. De toespraak van de koning is een eerzaam pleidooi voor een beetje beschaving in een wereld die steeds minder beschaafd is. Zoals in dat liedje: een pakketje schroot met een dun laagje chroom.

Het zal koning Filip niet ontgaan zijn dat ons land sinds de N-VA de regering verliet of er uit werd gegooid, naargelang het standpunt - weer ruim 200 dagen zonder regering zit. De vorst valt in zijn toespraak dan ook met de deur in huis: “Twee maanden geleden heeft u uw stem uitgebracht.” Kortom: tijd om de handen uit de mouwen te steken.

In plaats daarvan werd de vorst de voorbije maanden vooral geconfronteerd met de kleine kantjes van de politiek. Aan de ene kant was er grote fierheid over de Europese promotie van Charles Michel, die daarmee alvast aan de juiste kant van zijn eigen geschiedenis staat. Aan de andere kant kreeg hij allicht de wubbe van het feit dat sommige politici meer bezig waren met hun eigen carrière dan met de toekomst van het land. Om nog te zwijgen van een bijna Vlaams parlementsvoorzitter die eerst dronken vanachter het stuur werd geplukt en vervolgens werd geconfronteerd met een verleden van bordeelbezoek en werd beschuldigd van corruptie. De antipolitiek wordt slapend rijk. De voorbije verkiezingen waren vooral verkiezingen van verzet en protest. Meer dan een miljoen mensen stemden niet, blanco of ongeldig, een ander miljoen stemde voor extremisten. De verliezende partijen borgen hun ronkende verkiezingsbeloften op verkiezingsavond weer op. De toestand van ons land is vandaag immers dramatischer dan ooit: het begrotingstekort, de mobiliteit, migratie, de arbeidsmarkt, de overheidsschuld, de kosten van de vergrijzing, de betaalbaarheid van de pensioenen. Over de echte problemen wordt echter amper gepraat. Het wordt hoog tijd dat de voorzitters van de grootste partij aan deze en gene zijde van de taalgrens hun spelletje politiek stratego opbergen en de echte problemen aanpakken. Mogelijk is het hun laatste kans. Na de volgende verkiezingen is het misschien aan Dries Van Langenhove.