Daniëls en Lehaen pakken titels
Met Simon Daniëls werd er in Kerniel een mooie nieuwe beloftenkampioen gelauwerd. Een beloning voor een zeer regelmatig seizoen met vaak dichte ereplaatsen in grote wedstrijden. Bij de eliten z/c ging de titel naar Dries Lehaen die topfavoriet Rutger Wouters net achter zich kon houden.
Een kampioenschap in Kerniel en dan verwacht je een loodzware wedstrijd waarin alles in stukken en brokken wordt gereten. Dat gebeurde echter niet. Er viel slechts één ontsnapping die naam waardig te noteren en dat was die van Vinny Bzdenga met de Nederlanders Giel Meesen en Robby Gevers die op 40km van het einde hun kans waagden. In amper tien kilometer fietsten ze bijna anderhalve minuut voorsprong bij elkaar. Of beter… kregen ze die bonus van het peloton. Bzdenga rook even de kans op de provinciale beloftentitel, maar toen in het peloton weer werd gekoerst, was alles snel te herdoen. Massaspurt dan maar op Kernielberg? Toch niet. Bij het ingaan van de slotronde ging Jari Snyers keihard weg. Wat later sloten acht renners aan. Met de meet in zicht probeerde daaruit Glenn Loenders nog te ontsnappen, maar op de klimmende weg richting aankomst werd hij weer bijgehaald. Han Devos uit Aarschot zette zich van ver aan de leiding en won. Simon Daniëls werd tweede en pakte daarmee de Limburgse titel. “En dat is van bij de aspiranten geleden”, lachte hij. “Dat ik niet win, is jammer. Normaal kan ik Devos in een spurt bergop wel aan, denk ik. Al had ik nu vooral oog voor die provinciale titel waardoor ik mijn spurt op de andere Limburgers afstemde. Zowel mijn ploegmaat Jari Snyers als ik hadden een kans, maar dan moesten we wel de sterke Joris Haex verslaan. Dat is ons gelukkig gelukt.”
Pelotonspurt
Geen enkele Limburgse elite z/c maakte deel uit van die late kopgroep waardoor de pelotonspurt ook nog van belang was. Daarin versloeg Dries Lehaen nationaal kampioen Rutger Wouters. De oerkreet van de knaap uit Ham bij het overschrijden van de streep sprak boekdelen. “Ik ben uiteraard ontzettend blij. Vorig jaar mocht ik al als derde Limburger op het podium. Nu is de trui voor mij. Het wordt plezant om daar een heel jaar in rond te rijden.” Waarom het op zo’n zwaar parcours tot op het einde samen bleef? Daar had de nieuwe beloftenkampioen Simon Daniëls een verklaring voor. “Het was inderdaad lastig, maar omdat er geen enkel vlak stuk in het parcours lag, was het moeilijk om met een groepje rond te draaien. Het was ofwel bergop ofwel bergaf. En in die felle afdaling reed het peloton een gat van een halve minuut zo dicht. Daarom ging ik ervan uit dat het vooral in de laatste ronde gespeeld zou worden. En dat is dus ook gebleken.”