Bjorn Hamal rijdt met de motor naar Japan
Voor motard Bjorn Hamal uit Gellik (Lanaken) staat motorrijden gelijk aan vrijheid en ontdekking. “Jaarlijks tour ik in de vakantieperiode naar niet voor de hand liggende gebieden. Dit jaar heb ik me als doel gesteld om de Mount Fuji op te rijden in Japan. Ik zit ongeveer 1.000 kilometer per dag in het zadel, goed voor 16.000 kilometer in totaal.”
Niet de indrukwekkende paleizen en kastelen waar de Samoerai waken, maar een van de drie heilige bergen in Japan is het einddoel van de immense tourrit die Bjorn Hamal (43) momenteel onderneemt. “Het is een jaarlijkse traditie geworden. In mijn zomerverlof stap ik op de motor en ga ik helemaal alleen op weg naar onbekende gebieden. Mijn vrouw, die ik al ken sinds mijn tienerjaren, weet dat ik nood heb aan mijn motorrit. Zij vindt het dan ook prima”, vertelt Bjorn.
Topsport
“De ultieme kick en het plezier van het motorrijden hebben me jaar na jaar op vele plaatsen gebracht. Zo reed ik al naar Dakar, Mongolië, Kazachstan en Iran. Toen ik dit jaar een onbeperkt visum kreeg toegewezen voor Rusland, nam ik me voor om all the way te gaan naar Japan, de logische volgende stap. Niet simpel om in het korte tijdsbestek van drie weken te doen, want aan alle grenzen heerst er een lange wachttijd om de formaliteiten in orde te brengen. Ik heb dan ook gekozen voor een alternatieve route. Die is een stuk omslachtiger, telt meer kilometers en minder grenzen. Maar ik vermijd er een boel papierwerk en tijdverlies mee.” Vorige week dinsdag tankte Bjorn zijn benzinetank vol en begon hij aan zijn reis. “Via Berlijn ging de tocht naar Warschau en dan verder naar Litouwen, Letland en zo naar Moskou, waar ik nog enkele vrienden bezocht. Maar het rijden over de Russische wegen vergt veel concentratie: de wegen zijn slecht en de rijstijl van de Russen is nogal direct. Mijn bovenbenen doen na de vele kilometers wel wat pijn. In bed voel ik de tintelingen, maar dat trekt wel over. Elke dag zo’n afstand is vergelijkbaar met topsport.”
Grote muggen
“Wat me opviel dit jaar, was dat eenmaal voorbij Moskou de muggen groter werden. Die vervelende beestjes hebben de afmetingen van een wesp”, vertelt Bjorn tijdens een tussenstop op zo’n 12.000 kilometer van huis. Bjorn is een man die niet houdt van binnen de lijntjes kleuren. “Ik vertrouw op mijn instinct. Ik boek vooraf geen hotels en volg ook geen vaste route. Ik heb wel een kameraad die met me meekijkt naar de beste opties. Dagelijks vertrek ik ’s ochtends om 7 uur met weinig tussenstops om aan mijn 1.000 kilometer te geraken. Tegen 19 uur begin ik een plekje te zoeken om te overnachten. Ik heb geen luxe nodig, een goed bed en een stevig ontbijt volstaan.”
Reserve achterband
Wat als de motor stuk gaat? “Ik rijd op een BMW 1200 GSA. Jaarlijks voor mijn vertrek maakt mijn vader de motor piekfijn in orde. Ik heb nog nooit problemen gehad. Wel heb ik een reserve achterband mee, want na 10.000 kilometer zit het profiel op zijn einde. Vorige week had ik nog een probleem met slijkplaten en remklauwen, maar met wat sleutelwerk was ik snel weer op de baan.” Of Bjorn tijdens zijn fameuze ritten het thuisfront niet mist? “Mijn zoontje is nu vier. Dus ja, soms is er zeker gemis. Maar ik ga voor hem, net zoals mijn vader voor mij ging. Iedereen heeft een voorbeeld nodig, hé. Maar mijn telefoon staat uit. Op de motor ga ik voor de totale vrijheid zonder stress. Topsport vereist nu eenmaal concentratie. ’s Avonds post ik net
Bjorn HAMAL voor ik ga slapen enkele foto’s op mijn blog op Facebook, een geruststelling voor de familie”, aldus de motard.
“De volgende dagen is het zaak om via mijn contacten de juiste papieren te krijgen en van Vladivostok in Rusland via Zuid-Korea de overtocht te maken naar Sakaiminato in Japan. Ik gok op twee dagen op de boot. Aanstaande vrijdagochtend kom ik dan aan in Japan, waar ik vier dagen ga rondtouren. Hiroshima, Kyoto en Tokio staan aangestipt. Einddoel is om de Mount Fuji, de uitgedoofde vulkaanberg op te rijden. Mijn terugreis maak ik door tijdgebrek met het vliegtuig, de motor keert terug met de boot. Daarna zit mijn verlof erop en ga ik met opgeladen batterijen weer aan de slag. De motor krijgt bij zijn terugkeer zijn verdiende onderhoud en wasbeurt en wordt dan weer even opgestald voor een nieuw avontuur volgend jaar”, besluit Bjorn.