JULIAN ALAPHILIPPE

Hij staat met nog zes dagen te gaan nog altijd op de eerste plek. En krijg iemand in die laatste rechte lijn nog maar eens uit poleposition. Bovendien mochten we zondag wel een teken van kwetsbaarheid zien, wie het hele plaatje bekijkt, krijgt een ander beeld. Met 1’12” voorsprong op Thomas ging Alaphilippe na de eerste Pyreneeënrit een cruciale driedaagse in. In de tijdrit en twee loodzware Pyreneeënritten zou het masker vallen, hoopte de concurrentie. Maar drie dagen later is zijn voorsprong zowaar vergroot met 23 seconden. Niet dat ene dipje was het nieuws van het weekend, wel dat Alaphilippe twee dagen lang met de allerbesten meeklom. Dat alleen al zal hem een mentale boost geven. Om van het immer groeiende Franse enthousiasme nog maar te zwijgen. Lefevere zegt dat Alaphilippe vijf kilometer voor de top van de Tourmalet op knappen had gestaan, maar het dolgedraaide Frankrijk had hem zo vooruit geschreeuwd dat hij een nieuwe adem had gevonden. Frankrijk zal de komende dagen alleen maar harder gaan schreeuwen.

“Zelfs een Duracell-batterij raakt een keer leeg”, sprak Patrick Lefevere zondagochtend al. Ofwel: de gele trui raakt moe. Het is ook de indruk die Alaphilippe zelf almaar meer laat op de persconferenties. Dan zie je hem, het hoofd steunend op zijn armen, zuchtend naar antwoorden zoeken. De reden? De zware ritten, uiteraard. Maar, zoals hij zelf zegt: “Als gele trui heb je geen rust. Er komt zoveel bij kijken. Daarvoor heb ik zondag de tol betaald.” Volgens Lefevere zou Alaphilippe na zijn tijdritzege vrijdag maar drie uur geslapen hebben. Als dat waar is en Alaphilippe kan ook de volgende dagen onvoldoende herstellen, dan zou het dipje van de Pyreneeën in de Alpen weleens een pandoering vanjewelste kunnen worden. Zeker omdat duidelijk is geworden dat Alaphilippe eenmaal de bergen echt steil worden, geen enkele ploegmaat meer bij zich heeft. En wat stelt een voorsprong van 1’35” dan nog voor? Zegt Lefevere zelf: “Als Julian kraakt, zal het niet met seconden, maar met minuten zijn.”