“Ik zie hem niet eens in de top vijf eindigen”
Lefevere over zijn gele trui Alaphilippe
Alles meegemaakt, bijna alles gewonnen. Maar de gele trui op de tweede rustdag van ‘het zottenkot dat de Tour is’, dat is zelfs voor Patrick Lefevere nieuw. Na dik twee weken zit de ‘man met het hoedje’, zoals hij in deze Tour door het leven gaat, aan drie ritzeges, is Alaphilippe de eerste Fransman sinds Hinault die meer dan tien dagen het geel draagt en gaat zijn kopman als leider de slotweek in. Maar de Tour winnen? “Ik wil vannacht nog eens naar Lourdes rijden, maar ik vrees dat dat niet gaat helpen.” Dat record sinds Hinault, de Pyreneeën overleefd in het geel en nog altijd anderhalve minuut voorsprong op Geraint Thomas: ze worden zot in Frankrijk. Maar Lefevere doet er niet aan mee?
Patrick Lefevere: “Begrijp me niet verkeerd: we beleven hier allemaal een avontuur om in te kaderen. Julian én de ploeg. Dat is nog nooit gebeurd. Maar om nu te zeggen dat ik mij anders voel of dat de ploeg gebukt gaat onder de stress? Frankrijk mag misschien zot worden, maar daarom mogen wij nog wel de rust bewaren. Dat is zelfs het geluk van Julian, dat hij op dit moment bij een Belgische ploeg zit. Niemand gaat hem hier plots anders behandelen.”
Mogen we het nog één keer vragen: is het zo ondenkbaar dat hij dit tot in Parijs kan volhouden?
(lacht) “Ik wil vannacht nog eens naar Lourdes rijden, maar ik denk niet dat dat gaat helpen. We moeten realistisch zijn: wij zijn nooit naar hier gekomen om de Tour te winnen. We hebben er ook de ploeg niet voor. Deze ploeg is gebouwd om Viviani ritten te laten winnen. Hij was onze spits. Alaphilippe was ons middenveld en Mas mocht voor het klassement gaan. Maar dan zie je de onvoorspelbaarheid van de Tour. Mas is intussen helemaal door het ijs gezakt. Die weet nu ook dat het ene jaar het andere niet is en dat de Vuelta de Tour niet is.”
Waarom weiger je te geloven dat Alaphilippe het geel tot Parijs kan houden?
“Omdat de Tour nog moet beginnen. De mensen snappen dat niet. En ik begrijp dat: als het een beetje meezit, zal Julian donderdagochtend nog het geel hebben. Reken uit: donderdag, vrijdag, zaterdag. Eigenlijk staan we op drie dagen van de eindoverwinning – zondag zelf wordt er niet meer gekoerst. Dat lijkt niks. Zelfs in kilometers zal het niet zoveel zijn. 400 kilometer, zoiets? Dat is zo kort, maar tegelijk zo ver. En die drie dagen is ’t wel voor serieus, hé.”
Hijzelf zegt dat hij vooral moe wordt van de extrasportieve verplichtingen van een gele trui.
“Hij werkt per dag anderhalf uur langer dan de rest. Alleen al door alle interviews na elke rit. Soms snap ik het zelfs niet goed: zondag na de rit geeft hij een persconferentie en maandagmiddag weer. Daartussen heeft hij alleen geslapen. Alsof hij maandag iets anders zou zeggen dan zondag. Maar dat is ook de Tour, zeker? Bon, het zal niet de reden zijn waarom hij de Tour wint of verliest.”
Wat wel? Een gebrek aan ervaring? Zoals hij zondag ietwat overmoedig achter Pinot aanging, plafonneerde en vervolgens Thomas op en over hem zag komen.
(knikt) “We hebben het erover gehad, zondagavond toen we aan de bus nog een pintje dronken op Dries Devenyns’ verjaardag. Na de rit had Julian gezegd dat hij zich goed voelde en daarom achter Pinot was aangegaan. Maar toen gaf hij het wel toe: hij had bij Thomas moeten blijven. Pinot stond nog altijd op drie minuten van hem. Dat rijd je zo rap niet toe. Nu moest hij efkes parkeren. Dat heeft hem uiteindelijk dertig seconden gekost. Nu gelukkig: ze hebben hem niet afgemaakt. Maar het is wel een les: zondag zijn ze dat misschien nog vergeten, donderdag zullen ze dat niet meer doen.”
Dat vrees je?
“We gaan de trui niet zomaar weggeven. Maar ik zie hem zelfs geen top vijf rijden. Als hij gaat plooien, gaat hij volgens mij een patat krijgen van twintig minuten. Dit is ook een totaal nieuwe situatie voor hem. Julian valt altijd aan, plots moet hij een trui verdedigen. Hij heeft nog nooit op die manier gekoerst.”
Mentaal geeft hij wel een sterke indruk.
“Dat klopt. Hij is zó sterk in zijn kop. Ik geloof normaal niet in die dingen, maar Julian is iemand die bijna uit zichzelf kan treden. Bij de tijdrit alleen al: hij is dan zo opgefokt, de adrenaline spuit eruit, maar hij wint wel. Zaterdag op de Tourmalet opnieuw: hij was aan het kraken, maar hij hoorde hoe het volk zijn naam schreeuwde en dan vindt hij ergens in een hoekske van zijn lijf toch nog wat energie om zich nog een keer in gang te trekken. Maar je kan dat ook niet blijven doen, hé. Het is niet omdat je een keer een Red Bulleke drinkt, dat je er weer door bent.”
Vrees je daarvoor, dat Alaphilippe uitgeput uit deze Tour gaat komen?
“Het zou kunnen dat dit nog heel lang in zijn kleren gaat hangen, ja. Het wordt zaak om er straks voorzichtig mee om te springen: niet meer dan een criterium of twee, dan San Sebastian, dan rusten en vervolgens hopen dat hij nog een opstootje van adrenaline kan krijgen richting WK.”
Als Alaphilippe de Tour niet wint, wie dan wel?
“Geraint Thomas, denk ik. Ineos kan als geen ander de Tour indelen.”
Alaphilippe lijkt zelf op Pinot te hopen.
“Pinot is goed. Maar als hij zo