Zeven miljard
In de meeste Europese lidstaten is het aanstellen van een commissaris een eenvoudige vraag: wie wordt het? Bij ons gaat daar nog een belangrijke vraag aan vooraf: wie mag daar over beslissen? Onze regering zit niet alleen in lopende zaken, maar heeft ook nog eens geen meerderheid. Als die regering beslist om iemand voor te dragen, zal er toch ook overleg moeten komen met andere partijen. En dat zal zeker niet vanzelf gaan. Moet het deze keer een Franstalige commissaris zijn, omdat de Vlamingen al de laatste twee hebben geleverd? Of een Vlaming, omdat Charles Michel (MR) al een andere Europese topjob krijgt? Of is een commissaris sowieso de bevoegdheid van de volgende regering? Maar die is er nog lang niet. We weten zelfs niet eens wie met wie aan tafel wil zitten. Al worden de veto’s stilaan opgeborgen. Theo Francken (N-VA) klaagde er een paar weken geleden nog over dat PS niet met N-VA wil spreken, waarmee hij dus ook aangaf dat het veto van zijn eigen partij niet overeind bleef. Ook de PS-variant “niet met N-VA” klopt niet meer. PS-voorzitter Elio Di Rupo zei in de marge van het nationaal defilé zelfs dat hij bereid is om met N-VA te praten. Dat zei hij met een onvoorstelbare vanzelfsprekendheid. Alsof zijn partij nooit het omgekeerde had beweerd. Een vorige uitlating die hierop leek, heeft hij in juni nog snel bijgestuurd via sociale media. Dat het duidelijk moest zijn dat PS “niet wenst” met N-VA te besturen. Praten is natuurlijk iets anders dan besturen, maar toch, dit is al waar we in dit land blij om moeten zijn.
De veto’s worden dus stilaan gesloopt en dat is hoognodig, want tijd verliezen kost - letterlijk - geld. Ons begrotingstekort voor dit jaar loopt op tot 1,5 procent of 7 miljard. Terwijl N-VA bij de start vooral één doel had: een tekort van 0 euro. Sinds de val van de regering is de begroting voor bijna 4 miljard euro ontspoord. Omdat de economie vertraagt en er dus minder inkomsten zijn, maar ook omdat de uitgaven in de sociale zekerheid veel hoger liggen. Elk uur zonder echte regering kost geld, zegt minister van Financien Alexander De Croo (Open Vld), die zich met die boodschap ook duidelijk tot N-VA richt. Een echte regering had kunnen ingrijpen en maatregelen nemen. Maar volgens N-VA is het dan weer allemaal de schuld van het getreuzel van de anderen in het uitvoeren van het Zomerakkoord.
Volgende maandag komen de informateurs met hun nota. Hopelijk kan er dan ook meteen gestart worden met onderhandelen. Hoe langer die duren, hoe meer ze zich zullen moeten bezighouden met besparen in plaats van met frisse nieuwe ideeën. En die besparingen leveren alvast één zaak op: nog meer proteststemmen.
Hoe langer de onderhandelingen duren, hoe meer ze zich zullen moeten bezighouden met besparen in plaats van met frisse nieuwe ideeën. En die besparingen leveren alvast één zaak op: nog meer proteststemmen.