DUDE, premier Boris heeft een plan
LONDEN Het doel is bereikt. - Wanneer Boris Johnson naar Downing Street 10 verhuist, maakt hij een brandende ambitie waar die hij, bij alle nonconformisme, nooit een moment uit het oog verloren heeft.
Alexander Boris de Pfeffel Johnson wordt in 1964 geboren in Manhattan, New York, wat hem de dubbele Britse en Amerikaanse nationaliteit oplevert. “A one-man melting pot” noemde hij zichzelf ooit: zijn grootvader langs vaderskant is een Turkse journalist en de familie heeft Franse, Russische en Joodse wortels.
Boris brengt een deel van zijn jeugd door in Brussel waar zijn vader milieuspecialist is bij de Europese Commissie. Een paar jaar zit hij op de Europese School in Tervuren. Vandaar verkast hij naar elitekostschool Eton bij Windsor en vervolgens naar Oxford. Daar schopt hij het tot voorzitter van de Oxford Union, de meest prestigieuze debating club ter wereld, kweekvijver voor politici en premiers (ook Theresa May is lid). In Oxford maakt hij ook deel uit van de Bullingdon Club, een exclusief dineergezelschap voor studenten van vermogende komaf, berucht om de vandalenstreken waarmee de jongeheren hun drinkgelagen afronden. Ook gewezen premier David Cameron is lid (er zijn foto’s waar ze samen op staan: arrogante kwasten in bizar rokkostuum).
Het is het fundament voor een leven dat ondanks de uiterlijke schijn van eigenzinnigheid één onderliggende constante heeft: brandende ambitie. Deels een familiezaak: door de ouders bewust aangemoedigde competitie met zus en broers. In het geval van BoJo wordt de ambitie gecombineerd met een briljant wispelturig intellect en opportunisme. Een andere karaktertrek: nonchalance, ook in deontologisch opzicht, kost hem zijn eerste job als journalist bij de Times. Daar moet hij vertrekken omdat hij een citaat uit de duim zuigt.
Brussel
Uit de duim zuigen is ook Boris’ grootste talent in de functie die de eigenlijke startplek is voor de weg die hem nu naar Downing Street voert: zijn Europese correspondentschap voor de Daily Telegraph. Hij schrijft er grotendeels uit de lucht gegrepen stukken over Europese regelneverij controles op de kromming van bananen of EU-normen voor lijkkisten - die het thuisfront erg kan smaken. Uitgever Conrad Black benoemt hem tot hoofdredacteur van The Spectator, het traditierijke conservatieve magazine - op voorwaarde dat hij geen politieke carrière ambieert, een belofte die hij binnen de kortste keren breekt. In 1997 mislukt een eerste gooi naar een Lagerhuiszetel. In 2001 lukt het wel in de zekere Conservatieve kieskring Henley-on-Thames. Johnson is dan al een bekend gezicht dankzij talloze tv-optredens waar zijn slordige witte haardos ertoe bijdraagt dat zoiets als het ‘Merk Boris’ ontstaat. Als ‘BoJo’ ergens garant voor staat, dan wel: weg met het kleurloze conformisme in de politiek. Johnson is een geregelde gast in de satirische panelshow Have I got news for you en hij zorgt voor heibel met controversiële uitspraken. Zo bouwt hij een fanbase op. Die draagt ertoe bij dat hij in 2008 burgemeester van Londen wordt, wat hij tot 2016 blijft. Hij is zijn slordige zelf op het wereldtoneel, als hij met zijn hemd uit zijn broek in Beijing de Olympische vlag komt afhalen. Maar de Spelen zelf in Londen zijn een groot succes - een bewijs dat Johnson goed is in delegeren.
Brexit
Onder alle activiteit zit de grote stille ambitie: Downing Street 10, in de voetsporen van zijn idool Winston Churchill, wiens biografie hij schrijft (een bestseller). De Brexit wordt zijn grote kans en hij laat ze niet liggen. Al zet hij zelf zowel een betoog voor als een betoog tegen EUlidmaatschap op papier, alvorens definitief te kiezen. Johnson is het onbetwiste kopstuk van het Leave-kamp. Als dat in juni 2016 het referendum wint, stelt hij zich kandidaat voor de opvolging van de aftredende premier David Cameron. Wanneer zijn Leave-partner Michael Gove stokken in de wielen steekt, trekt Johnson zich terug - voor een keer zelf slachtoffer van onbetrouwbaarheid. De nieuwe premier Theresa May benoemt hem - waarschijnlijk om hem beter te kunnen controleren - tot buitenlandminister. Maar Johnsons gebrek aan voorbereiding en nonchalance bezorgen hem een slechte naam bij zijn diplomaten die vooral opgelucht zijn als hij in 2018 opstapt uit onvrede met May’s Brexit-aanpak.
De totale mislukking daarvan leidt uiteindelijk tot haar ontslag en de partijverkiezing waarin hij van het begin de enige echte favoriet is. Zonder incident verloopt de campagne niet: er is de luidruchtige ruzie met zijn nieuwe vriendin waarvoor de buren de politie oproepen. Het werpt meteen een licht op zijn al even onconventionele privéleven: twee keer getrouwd en gescheiden, vijf kinderen (met namen als Theodore Apollo en Cassia Peaches), veel geruchten over affaires en nu dus een relatie met Conservatieve spin doctor Carrie Symonds (30). Ze worden het eerste ongehuwde stel in de ambtswoning van de Britse premier.