“Ik ervaar de stress om de hoge verwachtingen in te lossen als positief”
Waarom coach Felice Mazzu zich nu al thuis voelt in Genk
Hij telt enthousiast af richting competitiestart, de zege in de Supercup lijkt de druk een beetje te hebben weggenomen bij Felice Mazzu (53). De nieuwe trainer van KRC Genk blikt tevreden terug op zijn eerste maanden bij de landskampioen. “Dit is een warme club, dat voel ik elke dag.”
Felice Mazzu verontschuldigt zich uitgebreid, hij is een kwartiertje later omdat de dinsdagtraining bijna drie uur in beslag had genomen. Het was er opnieuw eentje met gesloten deuren, de opvolger van Philippe Clement houdt duidelijk niet van pottenkijkers. “Omdat er zoveel spelers pas heel laat hebben kunnen aanpikken tijdens de voorbereiding, werken we nog elke dag aan bepaalde tactische principes en automatismen. Dat doe ik liever in beperkte kring, ik vraag ook volledige concentratie van mijn spelers.”
Wat bleek voor jou de voorbije weken het grootste verschil tussen KRC Genk en Charleroi?
Mazzu: “De accommodatie is natuurlijk fantastisch. De velden liggen er schitterend bij en je kan overal naartoe wandelen. Nog opvallender: hier lopen enorm veel mensen rond op de club. Ik heb ook een uitgebreidere staf, waarover ik bijzonder tevreden ben. Ze hebben me fantastisch geholpen in aanloop naar de Supercup, omdat de meesten een beter beeld hebben van de kern dan ik. ”
Delegeer je meer taken dan bij Charleroi?
“Absoluut. Iedere assistent neemt een deel van de training in handen, ik beperk me tot de tactische wedstrijdvormen. Daardoor kan ik meer observeren en kan ik nog meer energie stoppen in het tactische aspect. Ik zit er graag bovenop op training.”
Ondervind je hier meer druk? In Charleroi zat je na zes jaar meer in een comfortzone.
“Druk was er ook in Charleroi, vergis je daar niet in. Maar als je met bepaalde spelers zo lang samenwerkt, dan begin je mekaar misschien wel iets té goed te kennen. Natuurlijk zijn de verwachtingen hier hoog. Genk werd niet alleen kampioen, ze deden dat ook nog eens met mooi voetbal. Maar dat schrikt me niet af, ik ervaar die stress als positief. Al weet ik dat we tijd zullen nodig hebben om alles uit deze kern te halen.”
Heel veel is er voorlopig niet veranderd aan de kern.
“Ik ben heel blij met het werk dat hier geleverd is. Eerlijk, ik had gevreesd dat we voor de competitiestart minder ver hadden gestaan met het huiswerk. Daar is ook op alle niveaus erg hard aan gewerkt, de nieuwkomers staan er zo snel mogelijk. Maar dat neemt niet weg dat spelers als Trossard, Malinovskyi en Pozuelo unieke kwaliteiten hadden. Dat vul je niet zomaar opnieuw in.”
Felice MAZZU
Omdat je sukkelt met geblesseerden en anderen nog niet topfit zijn of de club nog willen/moeten verlaten.
“Ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat er vijf competitiewedstrijden gespeeld zijn op het moment dat de mercato sluit. Het is een bijna onwerkbare situatie voor een coach. En dan mag ik nog dankbaar zijn dat we bij KRC Genk al vrij ver staan met onze kern.”
Veel heb je nog niet veranderd aan de manier van spelen?
“Dat is een bewuste keuze. Je probeert vast te houden wat goed is. Op links hebben we met Benson meer verticaliteit, terwijl Trossard graag naar binnen kwam naar de bal toe. En centraal bleef de omgekeerde driehoek van de play-offs in stand, maar kozen we in de Supercup met Piotrowski voor meer loopvermogen en duelkracht in plaats van creativiteit. Dat zijn afwegingen die je voortdurend maakt.”
Je hechtte veel belang aan een zege tegen KV Mechelen.
“Niet omwille van die trofee, ik herhaal dat ik daar weinig verdienste aan heb. Maar ik wilde wél starten met een zege. Dat geeft mezelf een goed gevoel en houdt de club in een positieve spiraal.”
Voel je je ook al thuis in deze club? Vreesde je de stap niet naar een stadion, waar ‘les Wallons’ wel eens voor ‘kaka’ worden versleten?
“Nee, ik kan dat perfect relativeren. Ik reken zulke spreekkoren tot de folklore van het voetbal, de Genkse supporters hebben me hartelijk onthaald. Ik voel me hier vanaf de eerste minuut welkom. Ik werk heel nauw samen met zowel de directie als mijn staf. En de warme manier waarop de voorzitter me omhelst, zegt alles over deze club. (Lacht) Hopelijk blijft dat nog een tijdje zo.”
Weet je met welk lied de Genkse fans op het einde van de rust weer naar hun zitjes worden gesommeerd?
“Nee.”
Marina van Rocco Granata.
“(Zingt uit volle borst)O mia bella mora, no non mi lasciare… Ik heb de film wel vijf keer gezien. Ook de Italiaanse versie en zelfs de Nederlandstalige, met Franse onderschriften. Dat is mijn levensverhaal, hè. Hardwerkende Italiaanse migranten die er alles aan doen om hun kinderen een betere toekomst te geven. Mijn broer heeft dat via zijn studies gedaan, hij is filosoof. Ik heb mijn weg gevonden in de sport, Rocco Granata werd een fantastisch muzikant. Wij zullen onze ouders eeuwig dankbaar blijven.”
De verwachtingen zijn hoog, maar dat schrikt me niet af, ik ervaar die stress als positief
De neef van je vader woont in Genk en is vaak op training. Jullie worden aangemoedigd met ‘Forza’...
“Ik ben ook al regelmatig Italiaans gaan eten. Meestal in een kleinere zaak in Maasmechelen of Dilsen, ik probeer de drukte een beetje te mijden, maar ik voel me hier inderdaad al helemaal thuis.”
Hoe fel mis je je echte thuis?
“Ik zie mijn gezin veel minder dan vroeger, omdat ik vaak in Genk blijf slapen. En ik slaag er te weinig in om bij mijn ouders binnen te springen. Dat zijn echter de opofferingen die ik moet maken. Gelukkig heb ik een schitterende vrouw die ervoor zorgt dat ons gezin even hecht verbonden blijft.”