LUIS IN DE PELS VAN LUIZ
De tweede campagne in 2011: thuis ongeslagen, buitenshuis billenkoek
Trof KRC Genk in 2002 met Real Madrid de titelverdediger, dan zou negen jaar later in de tweede Champions Leaguecampagne met Chelsea de latere winnaar naar Limburg afzakken. De twee andere tegenstrevers heetten Leverkusen en Valencia, het parcours verliep met hoge toppen en diepe dalen. Bleef het team van Mario Been thuis ongeslagen, dan kreeg Racing op verplaatsing twee keer billenkoek. Deel twee van onze retrospectieve.
Pierre Denier (assistent-trainer): “De kwalificatie voor de Champions League was één van de speciaalste matchen uit mijn leven. Na het onverwachte vertrek van Frank Vercauteren was ik hoofdcoach in de terugwedstrijd tegen Maccabi Haifa. Dat was toen al een match van vijftien miljoen. Het werd een thriller: net zoals in de heenmatch stond het 2-1 en in de strafschoppenreeks ontpopte Laszlo Köteles zich tot de grote held.”
Laszlo Köteles (doelman): “Van die 15 miljoen wist ik niets af, dat verhaal hoorde ik pas achteraf. Dat houd je ook niet bezig als speler. Iedere voetballer droomt van de Champions League, slechts weinigen is het gegund om deel te nemen. Daarom was ik na die laatste gestopte strafschop volledig van de wereld. Het heeft even geduurd, vooraleer ik terug op aarde was. Het is een sleutelmoment gebleken in mijn carrière. (Lacht) Het begin van de Laszlostory in Genk”
In de groepsfase was Valencia de eerste gast, intussen was Mario Been aangesteld als hoofdtrainer.
Mario Been (coach): “Pierre en Hans Visser hebben me enorm geholpen in die beginperiode, waardoor ik slechts een korte inlooptijd nodig had. Ik denk dat we heel trots mogen zijn op wat we thuis hebben gepresteerd in die campagne, we hadden die drie matchen kunnen winnen. Ook de opener tegen Valencia. De sfeer in het stadion was geweldig, één van mijn mooiste herinneringen als trainer.”
Thomas Buffel (speler): “Iedereen binnen de club was fier om een tweede keer te kunnen deelnemen, dat hebben ook onze supporters getoond. Ik had het al eens meegemaakt met Feyenoord en Glasgow Rangers, daar gaat niets boven. En zolang we over een volledig fitte kern beschikten, hebben we ook onze voet naast die van de topclubs gezet.”
Ook in de eerste uitmatch in Leverkusen zat er meer in dan een 2-0-nederlaag.
Been: “Ik herinner me nog dé kans op de gelijkmaker voor Ogunjimi. Maar hun keeper was outstanding die avond.”
Köteles: “Leno was fantastisch maar ook Cech en Alves hebben in Genk enkele onwaarschijnlijke ballen gepakt. Ondanks twee heel zware nederlagen hadden we gerust derde of tweede kunnen eindigen in onze groep. Met onze smalle kern van toen zou dat een enorme stunt geweest zijn.”
Laszlo Köteles Toenmalig doelman KRC Genk
Op Chelsea bleek al dat er weinig wisselmogelijkheden waren. Vooral achterin, door de afwezigheid van Simaeys en Nadson stond er een experimentele verdediging.
Been: “Masuero was aangetrokken als centrale verdediger, daar moest hij wel op de testbank. Het resultaat was snel bekend, aan de rust heb ik hem al moeten wisselen. Ik had Tözser een rij achteruit gehaald maar er was geen houden aan. Topteams zoeken meteen naar de zwakke plek in je elftal, Fernando Torres had die snel gevonden.”
Köteles: “Gelukkig is de sfeer in de groep toen intact gebleven. Niemand heeft mekaar iets verweten, het was ook niet zo dat ik met schrik in doel stond. Ik had vertrouwen in mijn ploegmaats, de coach mocht zelfs Jelle Vossen in het hart van de defensie gezet hebben.”
Denier: “Op sommige momenten moet je je meerdere erkennen. Dat was zo op Stamford Bridge. Ook onze supporters legden zich daarbij neer. Fantastisch hoe ze bleven zingen, zelfs bij 5-0. En toen waren ze al twee uur bezig, want tijdens de opwarming kregen we allemaal kippenvel van het lawaai dat onze supporters maakten.” Buffel: “Eigenlijk is het fout gelopen op de laatste dag van de zomermercato. Omdat enkele targets gemist werden, moest men nog heel laat alternatieven binnenhalen. Achterin waren dat Sarr en de Argentijnen Masuero en Grimi. Op zich goeie voetballers maar fysiek hadden ze een te grote achterstand. “
Twee weken later volgde de revanche. Jullie hielden Chelsea op 1-1.
Köteles: “Terwijl ze eigenlijk moesten winnen om op kop van de groep te blijven. Ik stopte een strafschop van David Luiz, dat zal me altijd bijblijven. Mijn geheim? Het belangrijkste is dat je ervan overtuigd bent dat je die penalty gaat pakken en dat uitstraalt op de strafschopnemer. Het is pure psychologie. Ik had ook geen last van stress in die wedstrijden. Heel raar: eens ze de hymne begonnen te spelen, gleed alles van me af.”
Been: “Chelsea zou dat seizoen de Champions League winnen, daar hebben we echt wel een topprestatie neergezet. Daar mag deze club best trots op zijn, ondanks die 5-0 uit de heenmatch voetbalden we zonder angst.”
Het grote drama moest echter nog volgen. 7-0 op Valencia, dat moet er flink hebben ingehakt.
Been: “Het was een heel rare voorbereiding op die wedstrijd. Het bleef de dag voor de match pijpenstelen regenen. We mochten niet
trainen in het stadion, kregen een strook van 30 meter in het oefencomplex. Lang zag het ernaar uit dat de match zou worden afgelast. Natuurlijk verklaart dat die 7-0 niet, Valencia had ook gewoon enorm veel talent rondlopen. Alleen die spits al, Roberto Soldado. Dat was een kanjer.”
Denier: “We zijn op de dag van de match overdag nog in het stadion geweest. Kennismaken met het veld, de kleedkamers… Maar geholpen heeft het niet.”
Been: “Nochtans begonnen we goed. We hadden na drie minuten al een strafschop moeten krijgen voor een duidelijke fout op Buffel. Maar dat was het dan ook. Je voelt je machteloos tijdens zo’n wedstrijd, anderzijds zijn het slechts drie punten en moet je drie dagen later opnieuw aan de bak.”
Buffel: “Misschien zijn we toen wel te goed begonnen. Ik herinner me dat ik me met Vanden Borre een paar keer kon doorzetten op rechts. We hebben het daarna te snel opengegooid, met alle gevolgen van dien. Ook dat is natuurlijk ervaring.
Köteles: “Ik zat na de match toen diep in de put, maar achteraf ben ik er anders op beginnen terug te kijken. Ik hou van Spaans voetbal en Valencia blijft één van mijn favoriete clubs. Dat stadion Mestalla heeft iets mythisch, mochten die muren kunnen spreken… Ik ben fier dat ik er heb mogen spelen, ondanks die 7-0 werd ik door de Genkse fans nog verkozen tot man van de match. Het klinkt misschien raar maar ik heb daar nog veel goeie reddingen verricht.”
Maar jullie sloten af met 1-1 tegen het Leverkusen van Ballack en Schürrle.
Been: “Ons derde punt, dik verdiend. Daarom denk ik graag terug aan die Champions League, ondanks Chelsea en Valencia uit.”
Köteles: “Alleen jammer dat onze kern zo smal was. Op dat vlak heeft de club grote stappen gezet, dit jaar moeten ze blessures beter kunnen opvangen. Ik zie Genk echt wel enkele mooie resultaten neerzetten.”
Buffel: “Omdat het geraamte van de ploeg gebleven is. De defensie is dezelfde van vorig seizoen, net als Berge daar vlak voor. Hrosovsky brengt extra ervaring en stabiliteit. Vooral dat laatste is belangrijk op het hoogste niveau, dat is hét grote verschil met acht jaar geleden.”
Topteams zoeken meteen naar de zwakke plek in je elftal, Fernando Torres had die in de wedstrijd op Chelsea snel gevonden
Mario BEEN Toenmalig coach KRC Genk