Trio viert 25 jaar Laïs met jubileumtournee
Een kwarteeuw is het al geleden, dat Laïs ontkiemde tijdens een folkstage in Gooik. “Ik geniet van elke stap die we samen maakten”, zingen Nathalie Delcroix, Jorunn Bauweraerts en Annelies Brosens in hun nieuwe single Ik geniet. “Soms schrikken we dat dit al 25 jaar duurt”, stellen de drie vast.
In het najaar van 2020 hernemen ze hun kerkentournee. Eerst staan de jubileumconcerten voor een kwarteeuw Laïs voor de deur. Hoewel de recentste plaat van het Antwerpse trio dateert van 2009, wakkert de jubileumplaat 25 Jaar Laïs het creatieve vuur weer aan. “Een nieuwe plaat met eigen werk zit er wel in”, denkt Nathalie Delcroix hardop. Flashback naar 1994: Delcroix is er nog niet bij wanneer Jorunn Bauweraerts en Annelies Brosens als prille tieners tijdens een muziekstage op het folkfestival in Gooik spontaan een liedje zingen met Soetkin Collier. “Toen we daar a capella de traditional Barbagal zongen, ergens tegen vijf uur ’s morgens, werd het muisstil. Dat kwam duidelijk binnen”, herinnert Jorunn zich. “Dat wij geen oude folkies met baarden waren, speelde zeker ook in ons voordeel. De mannen van Kadril waren onder de indruk en vroegen ons mee als voorprogramma. Een groepsnaam hadden we nog niet maar in Gooik was wel al de driestemmigheid van Laïs geboren.”
Sting
Nog spannender wordt het in 1996, wanneer festivalgangers op Folk Dranouter massaal overstag gaan voor de drie jonge vrouwen die duistere teksten in oud-Nederlands zingen, over ’t Smidje, ’t Zoutvat en (Houd uw) Kanneke. Laïs wordt prompt gebombardeerd tot boegbeeld van de nieuwe Vlaamse folk. “Dat blijft het hoogtepunt in onze carrière”, zegt Annelies. “Opeens toonden alle platenfirma's interesse. Wij probeerden met onze voetjes op de grond te blijven, maar ik voelde mij een ster. Daarna werden mijn weekends anders ingevuld dan die van leeftijdgenoten. Zij gingen fijn uit in lokale jeugdhuizen, ik stond op podia in heel Vlaanderen en vond het jammer dat ik niet langer naar de scouts kon.” Tegen dat hun tweede album verschijnt, is het trio hot. Mensen dopen hun pasgeboren dochters Laïs. De groep ziet een groot stuk van de wereld. “In Frankrijk zouden we één keer het voorprogramma van Sting doen. Na afloop stelde hij zelf voor om er nog enkele mee te doen. Terwijl wij in megazalen a capella in het Nederlands stonden te zingen! Ons optreden aan de Chinese Muur was nog toffer”, werpt Jorunn op. “Of dat in het Nationaal Theater van Taiwan; ook heel graaf! Wist je dat regeringsleden op buitenlandse missies onze cd als relatiegeschenk meenamen?”
“Ook voor Belgische ambassades was een groep als Laïs handig om uit te nodigen, als iets typisch van hun land”, vult Nathalie aan. “Mij blijven vooral Afrika en China bij. In China gingen mensen uit de bol alsof wij Madonna waren. Overal werden we als koninginnen behandeld. Ik herinner me concerten op een berg, een barbecue aan de Chinese Muur, een kreeftendiner op een privéstrand van een kunstenaar in Kenia,…” De Laïs-nieuwe-stijl op het album The Ladies’ Second Song wordt in 2006 niet door alle fans op gejubel onthaald. Vier jaar later zinkt de groep nog dieper weg. Annelies: “Na de geboorte van mijn derde kindje kreeg ik een keiharde depressie. Ik voelde bij niets nog iets en daarvan ondervond Laïs de gevolgen.”
Nathalie: “Tijdens bepaalde concerten hoorden Jorunn en ik op het podium aan Annelies’ ademhaling dat het niet goed met haar ging. Omdat er geen pasklare oplossing bestond, was het moeilijk om toekomstplannen te maken. We wilden vooruit maar hoopten ook dat Annelies zou genezen. Soms zat de groep voor haar in de weg, soms had ze die net nodig.” “Maar met Laïs stoppen is nooit een optie geweest”, bezweert Jorunn. “Wat wij hebben opgebouwd, gooi je niet zomaar weg. Dit is ons leven.”
→ Concerten 05/12 Heusden-Zolder (Muze), 13/12 Bilzen (De Kimpel), 14/12 Lommel (De Adelberg), 20/12 Tienen (De Kruisboog). De cd 25 Jaar Laïs is uit bij V2/Munich. www.lais.be