Samiera is nu Sferre en droomt ervan jonge papa te worden
“Vandaag over een jaar wil ik een man zijn.” Dat doel stelde Sferre Das (21), toen nog Samiera, uit Lummen zich iets meer dan een jaar geleden in het Eén-programma Vandaag over een jaar. “Nu droom ik ervan een jonge papa te worden.”
“Bij de laatste opnames zag ik er nog veel vrouwelijker uit. Intussen begin ik al een baard te krijgen.” Vol trots wijst Sferre ons op de eerste haren die op zijn kaaklijn tevoorschijn komen. Behalve misschien zijn stem die af en toe nog eens overslaat, lijkt niets te verraden dat hij tot een goed jaar geleden nog als vrouw door het leven ging.
Al van kleinsaf wist Sferre dat hij niet thuishoorde in het meisjeslichaam waarin hij geboren werd. “Tegen mijn mama zei ik: ‘Mijn piemel komt nog wel, hé?’”, herinnert hij zich.
In zijn agenda stonden geregeld opmerkingen van de juf omdat hij steevast de jongenstoiletten gebruikte. “Mama liet me begaan. Ze dacht dat ik er nog wel zou uitgroeien.” Maar Sferre was vastberaden. “Soms knipte ik stukken van mijn haar, die ik dan onder de zetel verstopte”, vertelt hij. “In het eerste leerjaar moest ik van mijn ouders mijn haren laten groeien voor mijn eerste communie. Maar het toeval wilde dat ik nadien luizen kreeg. Mijn haren moesten korter en ik mocht in mijn eentje met de fiets naar de kapper gaan. Daar zei ik: ‘Zet de tondeuse er maar in!’ Mijn papa was enorm boos toen ik weer thuis kwam.”
Gepest
Dat Sferre zich steeds meer als een jongen gedroeg, ontging ook zijn klasgenootjes niet. “In de lagere school werd ik enorm gepest. Bijna dagelijks kreeg ik klappen.” Van school veranderen bracht weinig soelaas, steeds opnieuw werd hij weggepest. “Toen ik afstudeerde van het middelbaar, had ik op zeven verschillende scholen gezeten. Nadat ik de eerste keer van school veranderd was, liet ik mijn haren groeien en ging ik vaker kleedjes dragen. Maar ik kwam nogal laat in mijn puberteit, en er werd met mij gelachen omdat ik nog geen vrouwelijke rondingen had.” Uit wanhoop ging Sferre in het derde middelbaar aan de pil, in de hoop een vrouwelijker figuur te krijgen. “Met succes, want ineens kreeg ik heel snel borsten en brede heupen. Achteraf bekeken heb ik daar natuurlijk enorm veel spijt van.”
Uit de kast
Eind 2017 kwam Sferre op 19-jarige leeftijd uit de kast en vertelde hij aan zijn naaste omgeving dat hij voortaan als jongen door het leven wilde gaan. “Ik groeide op in een ‘boerendorp’, waar dergelijke thema’s vaak nogal delicaat zijn. Toen ik eerder opbiechtte dat ik lesbisch was, hadden sommigen het ook moeilijk. Ik heb de indruk dat ze hun best doen om het te accepteren, maar twee jaar later noemen de meesten me nog steeds Samiera.”
In januari 2018 deelde hij zijn verhaal op sociale media. “Ik kreeg enorm veel positieve reacties., maar sommigen waren ook erg geschrokken omdat ze dachten dat ik mijn zelfmoord aankondigde.” Een maand later volgde een eerste afspraak in het ziekenhuis van Gent. In augustus van hetzelfde jaar liet Sferre het geslacht op zijn identiteitskaart wijzigen. “Daar moet je tegenwoordig geen operatie meer voor ondergaan.”
Het idee voor zijn nieuwe naam kwam van zijn toenmalige vriendin. “Ik wou de S als beginletter behouden. Bovendien moest het een speciale naam zijn, die niet vaak voorkomt. Toen mijn exvriendin met Sferre kwam, heb ik het eerst heel vaak moeten zeggen om eraan te wennen.”
Hormonen
In oktober kreeg Sferre dan eindelijk zijn eerste hormoonspuit. “Vanaf toen zat ik elke dag te wachten op de eerste lichamelijke veranderingen”, herinnert Sferre zich. “Weken gingen voorbij, maar nog altijd had ik een meisjesstem. En ook van toegenomen lichaamshaar was nog geen sprake.” Op 3 december 2018 ging hij onder het mes om zijn borsten te laten verwijderen. “Ik ben blij dat ze weg zijn, maar ik heb nu wel een groot litteken. Dat zal me er altijd aan herinneren dat ik ooit een meisje was.” Intussen zit Sferre volop in zijn tweede puberteit. “De grootste verandering door de hormonen is toch wel mijn stem. Die is van de ene dag op de andere een stuk zwaarder geworden. Maar regelmatig schiet ze nog alle kanten uit.” Nu droomt hij nog van een vollere baard. “Als die er is, scheer ik een broske.” (lacht) Een geslachtsoperatie onderging hij voorlopig nog niet. “Twee jaar geleden liet ik me wel op de wachtlijst zetten, en toen kreeg ik te horen dat het zes jaar zou duren. Maar de ingreep kost duizenden euro’s, en er is veel kans op complicaties. Als het misloopt, kan het zijn dat ik de rest van mijn leven gesondeerd moet worden. Toch denk ik dat ik me pas na zo’n operatie compleet ga voelen. Seks is op dit moment bijvoorbeeld echt een issue.”
Kinderwens
Als alles goed gaat, studeert Sferre dit jaar af als orthopedagoog. “Ik zou graag aan de slag gaan in de bijzondere jeugdzorg. Over enkele jaren wil ik de toelatingsproeven doen om een opleiding tot politieagent te volgen. Maar een carrière als acteur zie ik ook wel zitten.”
Samen met zijn vriendin heeft hij ook een grote kinderwens. “We zijn bijna twee jaar samen. Toen ik haar leerde kennen, was ik fysiek nog een meisje. Al ben ik voor haar wel altijd Sferre geweest. Als ik werk gevonden heb, willen we zo snel mogelijk samenwonen en aan kinderen beginnen.” Hoe ze dat precies willen aanpakken, daar is het koppel nog niet helemaal uit. “Het plan was altijd dat er bij ons eerste kindje een eicel van mij bij mijn vriendin ingeplant zou worden. Maar dat zou betekenen dat ik terug vrouwelijke hormonen toegediend moet krijgen en opnieuw mijn maandstonden zou krijgen. Ik weet niet of ik dat zal aankunnen. Maar dat ik een jonge papa wil worden, dat staat vast.”