“Gekraakt? Zie

VAN ANDERLECHT NAAR GENK

THOMAS DIDILLON

Deze quote zegt alles over de Fransman. Pas 24 is hij. Maar je krijgt hem niet gek. Voor ons zit iemand met een uitgesproken mening. Iemand ook die zijn emoties onder controle lijkt te hebben. Geen spoor van de rotte appel met slechte voeten, zoals hij in Anderlecht werd afgeschilderd. “Dat heeft mij pijn gedaan”, bekent hij. “Maar wie mij kent, zal zich niet herkennen in dat beeld. Ik ben net iemand die al heel zijn carrière probeert een positief imago neer te zetten.”

Tussen Kompany en jou boterde het nochtans niet zo best.

“Kijk, als een club een nieuwe coach haalt, legt die man zijn eigen accenten. Hij doet dat in het belang van zijn team. Ik hoef het daar niet mee eens te zijn. Maar ik moet het wel aanvaarden. Per slot van rekening is hij mijn supérieur.”

Je had het er anders wel moeilijk mee dat hij je na speeldag 1, tegen Oostende, al aan de kant schoof. Je weigerde een week later, in Moeskroen, zelfs op de bank te zitten.

“Klopt niet. Ik heb nooit geweigerd. Die beslissing werd genomen in onderling overleg tussen volwassen mensen. Een maand geleden deed alweer zo’n verhaal de ronde. Ik zou geweigerd hebben om tegen Cercle Brugge op de bank plaats te nemen. Vercauteren heeft dat op de persconferentie tegengesproken. Hij heeft mij verdedigd. Ik sta recht in mijn schoenen. Ach, ik heb weinig zin om daarover te praten. Ja, ik kreeg een uitleg van Kompany. Er is tussen ons nooit een breuk ontstaan in de dialoog. Maar wat er precies gezegd is, blijft interne keuken.”

Je voetenwerk deugde niet. Je ging in de voorbereiding in de fout tegen AZ.

“Het ging niet alleen daarover. Trouwens, bij Genk heb ik toch al het tegendeel bewezen.”

Het geruchtencircuit wil dat jij jonge spelers op sleeptouw nam. Je had een slechte invloed.

“Ik weet niet waar ze dat gehaald hebben. Ik zou met jonge spelers in de bar gedoken zijn. Onzin. Op die manier hebben ze wel geprobeerd om mij onder de grond te steken. Drie meter diep.”

Ben je gekraakt?

“Zie ik er zo uit? Nee toch. Natuurlijk was het een moeilijke situatie. Ik kon twee zaken doen. Ofwel zei ik: ‘Die anderen zijn een bende cons (idioten, nvdr.). Ze kennen er niks van. Ze kunnen de boom in.’ Ofwel zei ik tegen mezelf: ‘Ik werk verder, in de hoop dat ik een nieuwe kans krijg.’ Ik heb voor dat laatste geopteerd. Ik ben topfit gebleven. Of denk je dat ik anders bij Genk onmiddellijk had kunnen presteren?”

Knap. Temeer omdat je in de zomer nog een lucratieve aanbieding naast je had neergelegd.

“Er was een interessante piste in Frankrijk (Rennes, nvdr.). Maar die heb ik inderdaad afgeblazen. Omdat ik ervan uitging dat ik bij Anderlecht eerste keus bleef. Had