“Maandag toch een uurtje op de rollen”
RONDE ROND VLAANDEREN Zot zijn doet geen zeer, al zullen de benen van Maxim Pirard dat spreekwoord maandag betwisten. De 22-jarige Oost-Vlaming vertrok zaterdagochtend voor een fietstocht van precies 1001 kilometer met 4.900 hoogtemeters langs de grenzen van het Vlaamse Gewest. Zondagavond om 23u42 zat zijn Ronde van Vlaanderen erop.
Zaterdag 3.00 uur Sint-Denijs-Boekel
“Ondanks slechts vijf uur slaap, ben ik klaarwakker. Moet ook wel voor een fietstocht van duizend kilometer. Mijn proefstuk is dit niet. Vorige zomer fietste ik al eens 1.100 kilometer naar het Franse Albi. Als wereldkampioen gran fondo fietsen heb ik ook wel ervaring met zulke tochten. De sleutel naar het succes? Simpel. Je moet goed getraind zijn en zeer veel eten. In mijn fietszak, die vasthangt aan het stuur van mijn BMC-koersfiets zit dan ook voornamelijk voedsel: acht nougatrepen, vijf proteïnerepen, vijftien energierepen, acht zakjes met poeder om onderweg isotone sportdrank te kunnen maken en een Red Bull. Sinds dinsdag was ik ook begonnen met carboloading. Elke dag at ik meer dan een halve kilogram pasta en rijst. Mijn maag zit vol met koolhydraten. Ik ben klaar om de Ronde van Vlaanderen te eren.”
Zaterdag 6.40 uur Wervik
“De mijlpaal van de eerste honderd kilometer wordt gevierd met een valpartij. Ondanks de opkomende zon schatte ik een bocht verkeerd in en belandde in een wei. De landing was gelukkig zacht en mijn regenboogtrui van het WK gran fondo is niet vuil. Het is het enige incident dat ik onderweg ben tegengekomen. De vijf reservebinnenbanden en de inbussleutels heb ik nooit nodig gehad.” “Wel al gesneuveld zijn de twee flesjes met ketonen, die ik gekregen heb van profrenner Oliver Naesen. Toen ik twee weken geleden met hem de grens van OostVlaanderen heb afgereden, heeft hij mij het eens laten testen. Een superbenzine is het niet, maar het helpt wel bij extreem lange inspanningen.”
Zaterdag 16.45 uur Antwerpen
“De haven van Antwerpen. Eindelijk. Kilometerpaal vierhonderd is een feit. De voorbije uren had ik het gezelschap van fotograaf Sigfrid Eggers en straks zal Toon van kledingmerk The Vandal voor een beetje gezelschap zorgen. Het is welkom, want na 400 kilometer fietsen krijg ik altijd een eerste dip. Ik wil bij deze ook alle mensen bedanken, die mij onderweg bananen, rijsttaartjes, water en Red Bull hebben aangeboden. Zo’n steun geeft vleugels.”
Zondag 2.35 uur Hoogstraten
“Nadat een politiecombi mij al twee keer voorbij was gereden, houden ze nu wel halt. De agenten vragen wat ik in godsnaam op dit uur nog zit te fietsen. Ik vertel mijn verhaal, terwijl ik al klappertandend een Twix probeer te eten. Ze hebben medelijden en vragen of ik iets warms wil drinken. Ik fiets naar hun politiekantoor waar ik een tas kippensoep krijg en mag douchen. Ze geven mij ook twee dekens en twee kussens zodat ik twee uurtjes een powernap kan houden op hun bureau. De politie, uw vriend.”
“Ik zit nu wel een beetje achter op schema, maar als ik die combi niet was tegengekomen, weet ik niet of ik het gehaald zou hebben. Ik was helemaal verkleumd. Overdag zorgde de zon voor ideaal fietsweer, maar ’s nachts koelde het genadeloos af.”
Zondag 6.58 uur Mol
“Het zwaarste moment van mijn trip: de zonsopgang. Na een nacht zonder slaap krijg je een mentale dip wanneer het weer licht begint te worden. Mijn remedie? Kauwgom met cafeïne. Ik heb er het afgelopen uur vier versleten.”
Zondag 11.05 uur Kinrooi
“Nog 330 kilometer te gaan. Nog tien uur fietsplezier. Het stuk naar Maastricht was lastig, maar verder zit de moed nog goed. Ik voel nu pas dat mijn benen helemaal op toerental beginnen te komen.”
Zondag 20.37 uur Sint-Genesius-Rode
“Van spier- of zadelpijn is nog geen sprake, maar ik voel wel dat mijn lichaam moe begint te worden. De wind is ook gaan liggen en dat speelt in mijn nadeel. Normaal had ik vanaf Vlaams-Brabant de wind in de rug, maar dat mag ik nu op mijn buik schrijven. Nog negentig kilometer. Binnen drie uur ben ik thuis en kan ik een warme douche nemen.”
Zondag 23.42 uur Sint-Denijs-Boekel
“De grens van de duizend kilometer is net gepasseerd. Nog 100 meter te gaan. Ik zie mijn huis al. Eindelijk. Ik zet mijn lievelingsliedje op. Linkin Park, In the end. Toepasselijk. Onderweg heb ik ook wel eens wat knalnummers van Dimitri Vegas & Like Mike tegen de saaiheid en om niet in slaap te vallen.”
“Door mijn onverwacht oponthoud in het politiekantoor ben ik drie uur later thuis dan gepland. Veel staat er niet meer op de agenda: douchen, een recuperatieshake drinken en dan snel in bed, want om 8 uur word ik al wakker gebeld door radiostation MNM. Tegen de middag ga ik een megabestelling plaatsen bij de frituur: kaaskroketten, bouletten, vleeskroketten... Ik denk wel dat ik genoeg calorieën heb verbrand om een hele week frieten te mogen eten. In de namiddag ben ik van plan om nog een uurtje fietsen op de rollen.”