We delen een immens verdriet
De Belgische coronadoden zijn in hoofdzaak Limburgers en Walen. We delen dat immense verdriet. De dertien pagina’s overlijdensberichten van dit weekend in deze krant waren voorpaginanieuws in alle Waalse media. Ja, nous partageons le même chagrin. En dezelfde
vragen.
Eerst de triestige cijfers. 40 procent van de Belgische dodelijke slachtoffers zijn Walen, veel meer dan hun aandeel in de Belgische bevolking: 32 procent. De oververtegenwoordiging van de Brusselse overlijdens valt nog meer op: 20 procent terwijl Brussel slechts 11 procent van de Belgen huisvest. De andere 40 procent doden zijn Vlamingen die nochtans 57 procent van de bevolking uitmaken. Maar onder de Vlamingen betalen de Limburgers veruit de zwaarste tol: 11 procent van het totale aantal Belgische doden, terwijl 7,6 procent van de Belgen in Limburg woont. Zoveel. Veel te veel.
Naar de oorzaken blijft het voorlopig gissen, bij gebrek aan een algemene studie. Voor Limburg ziet Marc Van Ranst wel een paar factoren. Het ligt aan de grens met Nederland, een land dat trager reageerde. Er waren enkele grote trouwfeesten net voor de corona-uitbraak. Er is de grote Italiaanse gemeenschap. En het carnaval. Veel ItaloBelgen en het carnaval, dat typeert trouwens ook Wallonië, vooral Henegouwen, niet toevallig de zwaarst getroffen Waalse provincie.
Over de situatie in het zuiden van het land heeft epidemioloog en cdH-Kamerlid Georges Dallemagne een andere verklaring: “Vlaanderen is vroeger met de tests begonnen. Zo kon de besmetting worden ingeperkt.”
Off the record zullen Waalse politici opperen dat het eerste Belgische labo belast met de tests dat van de KU Leuven was en dat Wallonië daarom werd benadeeld. De Leuvense universiteit ontkent. Het is in elk geval allerminst het moment om een communautaire oorlog te ontketenen. Overigens, waarom zijn er dan zoveel gevallen in Limburg, een Vlaamse provincie met een historische band met de KU Leuven?
Wat Wallonië en Brussel zeker parten speelt, is de zwakkere gezondheid van hun inwoners. Dit zegt ULB-viroloog Yves Coppieters. Meer mensen die van een uitkering leven betekent burgers die minder geld hebben voor hun gezondheid. Het is ook algemeen geweten dat minderbedeelden meer roken en drinken, ‘om de tijd te doden’, terwijl het hen net doodt. Daarom leeft een Waal gemiddeld drie jaar minder dan een Vlaming. Daarom bezwijken Walen én Brusselaars nu sneller aan corona. Limburgers en Walen delen dezelfde pijn. En dezelfde expert in deze bange dagen: Marc Van Ranst komt nu ook op de Waalse tv om de bevolking in perfect Frans gerust te stellen. Verder delen we dezelfde veerkracht en hoop, die van de onterecht onderschatte underdog: het komt goed, ça va aller.