In Netflixreeks ‘Into The Night’ vergaat wereld op z’n Belgisch
Wat als het zonnetje de wereld doet vergaan? In Into The Night, de eerste ‘Belgische’ Netflix-original, is dat het uitgangspunt. “Dat zo’n dystopische serie net nu uitkomt, is een ongelukkig toeval.”
De wereld vergaat in een fictiereeks, en de zon komt op in het oosten. Laat dat laatste nu net het probleem zijn in Into The Night: bij de eerste zonnestraal valt iedereen gelijk morsdood. Dus besluit een militair om in Zaventem een vliegtuig te kapen en naar het westen te vliegen, de nacht in. In de hoop te ontkomen, en misschien ergens onderweg een sluitender plan te bedenken. Ziedaar het plot van de zogezegd eerste Belgische Netflixreeks. Een excuses - hoogvlieger is het niet geworden. Al intrigeert die bijzondere invalshoek voor een zoveelste apocalyptisch verhaaltje wel. En ondanks een simplistisch scenario zonder noemenswaardige airmiles van showrunner Jason George (Narcos) vliegt deze zesdelige minireeks wel aan een rotvaart vooruit.
Sofia
Zogezegd Belgisch, dus. Voor de rest is het hier goed speuren naar de driekleur. Deze verkeerstoren van Babel telt immers onder meer twee Waalse acteurs, een Duitse Turk, een Pool en een Italiaan onder de bemanning. En met Nabil Mallat en Jan Bijvoet twee Vlamingen: Bijvoet speelt een angstige passagier - “een onaangepast persoon die eigenlijk nooit durfde in het leven” -, Mallat iemand van het luchthavenpersoneel die op de vlucht sukkelt. De regisseursstoel werd gedeeld door kompanen Dirk Verheye en Inti Calfat, beter bekend als Norman Bates (Over Water).
Is dat anders dan anders, voor Netflix werken? “Toen ik het telefoontje kreeg voor de casting, sprong ik echt een gat in de lucht”, zegt Mallat. “Om dan naar de badkamer te sprinten, me op te kleden voor het videogesprek… en in mijn mail zag dat het pas over een maand was. Werkte die videolink op de dag zelf uiteraard weer niet. (lacht) Maar Netflix of niet: uiteindelijk merk je daar weinig van op set.” Iets wat de regisseurs beamen. “Werken met zo’n grote studio, we waren daar eerst bezorgd over. Zouden ze niet te hard in onze nek staan hijgen? Maar we kregen net veel vrijheid.” Voor de opnames ging het dan weer naar de Bulgaarse hoofdstad Sofia. Daar werd in een loods een vliegtuig van Lufthansa in het decor verwerkt. “Wat we zeker niet wilden, was wat je in veel vliegtuigfilms krijgt: het gevoel dat je in een vliegtuig buiten alle proportie zit”, aldus Calfat. “Het toestel moest authentiek lijken, én bewegen. Er zat een hydraulisch systeem onder dat het vliegtuig kon laten schokken of banken.” Verheye: “Dat is niet evident. Niet alleen omdat het krap is om alle actie gefilmd te krijgen, maar ook omdat die cockpit vol met elektronica zit. Dan knijp je hem even als die bovenop het hydraulisch systeem wordt gemonteerd.”
Niet ver van je bed
Goed, dan heb je zowaar een serie voor Netflix, toch een visitekaartje van je welste, ingeblikt over het einde van de wereld. En dan komt die even keihard tot stilstand. Is de release van Into The Night dan goed of slecht getimed? “Goh, wij hebben geluk dat onze serie uitkomt, want veel projecten worden nu uitgesteld”, zegt Calfat. “Dat we net nu met een dystopisch verhaal komen, is toch een ongelukkig toeval.” Verheye: “Het enige ‘voordeel’ is dat mensen die de serie eerst zouden wegwuiven als oninteressant - omdat ze niets met sciencefiction hebben - nu zien dat dit niet zo ver van hun bed staat.” Al zit er wel een universele waarheid in Into The Night die net nu resoneert, vindt Calfat. “Dat je zelfs in de grootste crisissituatie vooral je menselijkheid moet bewaren. Als alle regels plots wegvallen, wordt je concept over goed en kwaad op zijn kop gezet. En ben je plots aangewezen op de mensen rondom je. Kan je hen met je leven vertrouwen, of net niet?”
→ Into The Night, nu op Netflix.