Lopende zaken tot in 2024

Elke dinsdag vertelt Bekende Waal en journalist Christophe Deborsu over de grote en kleine politieke dingen bij onze zuiderburen

In Zuid-België volstaat het nu om de voornaam Sophie uit te spreken en iedereen weet over wie het gaat: Sophie Wilmès natuurlijk, de eerste première, de dame die ons uit de greep van het virus redt. We zijn zo trots op haar. België werkt opnieuw. Haar strategie lukt. Heilige Sophie.

En dan komt het interview van

Bart De Wever in De Zondag: “Zij (de Heilige dus, nvdr.) heeft niet de power en niet het charisma voor sterk leiderschap.” Ah bon? In Wallonië is het meteen duidelijk: de voorzitter van de N-VA geeft het federale op. Want het boegbeeld van de MR zo onterecht aan het kruis nagelen, dat is hetzelfde als verklaren dat Jezus geen god is en een alliantie met de katholieke kerk willen smeden: not done.

De Wever neemt ook de PS op de korrel, “een partij die vooral de Vlamingen wil doen betalen”. Zonder de nummers 1 en 2 van de Waalse partijen kan hij nochtans niets aanvangen. Wat dan? Een Franstalige toppoliticus zegt me: “Ik denk dat de lopende zaken tot 2024 zullen duren.” Een woordje uitleg: de regering-Wilmès met liberalen en CD&V is maar goed voor 38 van de 150 Kamerzetels.

Ze heeft wel het vertrouwen gekregen van socialisten en groenen tot september. Daarna? Lopende zaken ad vitam, terwijl België zich na zo’n crisis moet herstellen? Nee toch? “Jawel”, gaat de toppoliticus door. “In een tiental Europese landen rekent een minderheidsregering op steun van buitenuit. Met succes.”

In feite gaapt de federale patstelling nog meer dan vóór het virus. Een mogelijke oplossing, opnieuw gaan stemmen, lijkt nu uitgesloten. Paul Magnette: “Nieuwe verkiezingen zijn politiek logisch. Maar met anderhalve meter afstand tussen de mensen is het materieel niet haalbaar.” Vóór het vaccin, ten vroegste volgend jaar, geen stembus. Corona doorkruist ook de superkern, een overlegorgaan tussen de partijen die hun vertrouwen aan Wilmès I hebben geschonken en de N-VA. Een van de bestaansredenen van die superkern was een vertrouwen te doen groeien tussen de partners. Als men elkaar elke zaterdag ziet en dan samen eentje gaat drinken, kan dat enkel de cohesie bevorderen. Alleen verlopen die superkernen nu digitaal. Met dank aan Covid-19 Enige lichtpunt: CD&V-voorzitter Joachim Coens antwoordt niet meer op de vraag of hij met paars-geel of paars-groen wil samenwerken. Vroeger liet hij de N-VA nooit los. Eén jaar na de verkiezingen blijft het dus nog steeds: quid CD&V? Een oranje ja aan een constructie zonder N-VA kan alsnog, zo blijven de Franstaligen hopen: il n’y a pas

d’alternative. Ter herinnering: paars-groen-oranje wordt gesteund door 49 procent van de Vlaamse kiezers, een quasi-meerderheid. Allo Joachim?